Bóle migrenowe

           
Bóle migrenowe

 Autor: Bartosz Nowak

Mamy tutaj bowiem do czynienia z problemem głęboko idiopatycznym, czyli takim, którego dokładne przyczyny nie są znane. Prawda jest taka, że nawet ogólne uwarunkowania tej przypadłości na razie jesteśmy w stanie określać tylko i wyłącznie w sposób dalece spekulatywny.

Objawy migreny

Często mówimy, że mamy migrenę, kiedy boli nas głowa. W dziewięciu przypadkach na dziesięć mijamy się z prawdą, chociaż oczywiście nie robimy tego celowo. Migrena to faktycznie ból głowy, ale nie każdy ból głowy to migrena. Bóle migrenowe dotykają głównie kobiet, ale bynajmniej nie jest to przypadłość, którą dałoby się określić jako kobiecą. U obu płci objawia się tak samo poprzez silne lub bardzo silne bóle głowy często powodujące także zawroty głowy, problemy ze skupieniem się i dolegliwości ogólnosystemowe, takie jak problemy żołądkowe. Przypadłość ta pojawia się falami – w formie ataków. Większość osób potrafi przeczuć ich nadejście na około pół godziny przed ich wystąpieniem i potrafi podejmować kroki zaradcze, o czym napiszemy później. Atak migrenowy może trwać od kilkunastu minut do nawet kilkudziesięciu godzin i w jego czasie nie da się funkcjonować. Wiele osób nie może też zasnąć nawet przy atakach obejmujących dwie doby.


Istota migreny


Wskazywanie na jedno podłoże migreny byłoby dzisiaj zgadywaniem. To samo zresztą można powiedzieć o opisywaniu samego jej przebiegu, ponieważ nie rozumiemy jeszcze procesu wywołującego napady bólu. Wiemy tylko, że przyczyniać się do niego mogą różnego rodzaju substancje. Nie chodzi tu o toksyny i trucizny, ale o rzeczy tak błahe, jak niektóre niedrażniące przyprawy, czekolada, kawa, niektóre potrawy, orzechy… Lista jest bardzo długa i zazwyczaj skrajnie zróżnicowana osobniczo. Wiele osób raportuje też koincydencję ataków migreny z różnymi dźwiękami, zapachami, a nawet z towarzystwem określonych osób czy zwierząt, chociaż nie udało się jak na razie uchwycić tutaj zależności przyczynowo-skutkowej.


Najbardziej prawdopodobna teoria mówi, że migrena jest następstwem problemów układu krwionośnego w obrębie mózgu, w tym także tętnic szyjnych. Naukowcy podejrzewają, że wpływ na jej rozwiniecie się ma wieloletnie siedzenie w niewłaściwej pozycji lub długie stanie. Osoby przechodzące ataki bardzo często radzą sobie z nimi poprzez ułożenie ciała w pozycji dla nich idealnej, co często daje efekt bardzo dziwny, ze względu na różnorodność takich ułożeń ciała.


W ten sposób łączy się migrenę z kręgosłupem, rdzeniem kręgowym i nerwami obwodowymi, a także z układem krwionośnym je zaopatrującym. Trzeba jednak zawsze podkreślać, że wszystko to ma cały czas charakter spekulacji i chociaż na pewno coś tu jest na rzeczy, nie jesteśmy w stanie określić, jaka część zdobytej wiedzy jest prawidłowa.



 Licencjonowane artykuły dostarcza Artelis.pl.
     numer seryjny:52b09a2b-32e8-4d96-9c70-050c5bef4303
       

Podstępny charakter chorób kręgosłupa

           Autor: Bartosz Nowak
Bóle kręgosłupa bardzo rzadko rozwijają się drogą od drobnych dolegliwości przez wyraźny dyskomfort, aż do poważnych kłopotów. Zazwyczaj jest tak, że nagle coś zaczyna boleć i po chwili problem staje się nie do zniesienia.Często pojawiają się bardzo drobne, incydentalne oznaki rozwijającego się powoli procesu chorobowego: delikatne kłucie, uczucie pieczenia w plecach, sztywność przy wstawaniu i lekkie mrowienie w kończynach. Zwykle jednak <strong>bagatelizujemy takie błahostki i zrzucamy je na karb zbyt długiego siedzenia, traktując dolegliwości jako coś całkowicie przelotnego.
Przebudzenie jest bolesne.Dosłownie
.Mechanizm rozwoju stanów bólowych
Ból, nie tylko w okolicach pleców, zawsze jest objawem stanu chorobowego, nigdy chorobą samą w sobie. Jest to informacja płynąca od naszego organizmu, że coś jest nie tak i należy działać w celu wyeliminowania czynnika patologicznego. W przypadku kręgosłupa mamy niestety bardzo nieprzyjemną sytuację, ponieważ nasze plecy cechuje bardzo daleko idąca zdolność do adaptacji. Oznacza to, że patologiczna sytuacja nie powoduje od razu bólu, lecz przekształca nasz kręgosłup tak, by był on w stanie zapewnić nam podparcie także w ekstremalnych dla siebie warunkach. W żargonie medycznym nazywa się to kompresją kręgów i powodowane jest w ujęciu fizjologicznym przez powstanie w obrębie kręgosłupa mechanizmów dźwigni. Dodatkowe siły tym wywołane odkształcają struktury kręgosłupa, które zaczynają budować dla siebie nowe patologiczne systemy podparcia
Ból to oznaka, że jest już źle.Nasz kręgosłup jest tworem ewolucyjnie skończonym i kompletnym, co oznacza, że jakiekolwiek nowe naciski i zwyrodnienia muszą w jego obrębie powodować podrażnienia delikatnych struktur tam obecnych: dysków międzykręgowych, mięśni, tkanek łącznych i nerwów. W ciężkich przypadkach mamy też uszkodzenia samych kości. Naturalną reakcją organizmu w takim przypadku jest powstanie stanu zapalnego, co w parze z napuchnięciem objętych stanem zapalnym tkanek, powoduje powstanie silnego bólu. Walka z nim jest niezwykle trudna, ponieważ mamy już często do czynienia z nieprawidłową budową kręgów i ich niewłaściwym wobec siebie ustawieniem. Efektem tego jest postępująca kompresja, silniejszy stan zapalny, gorszy ból i coraz szybsze rozwijanie się często nieodwracalnych zmian w strukturze kręgosłupa. Mówiąc krótko, ból jest efektem pojawiania się stanów zapalnych, a one występują, kiedy jest już źle.
Ograniczanie bólu i cofanie zmian
Na początku rozwoju problemu, w jego fazie z grubsza bezobjawowej, można cofnąć zmiany chociażby poprzez zapewnienie odpowiedniej pozycji w czasie długotrwałego siedzenia albo poprzez zmianę trybu życia i intensywne korzystanie z najzdrowszych dla pleców spacerów. Te same działania na późniejszych etapach problemu przynoszą ulgę, ale niestety zwykle potrzebna jest już interwencja lekarza połączona z leczeniem przynajmniej farmakologicznym, a także odpowiednią rehabilitacją.Bartosz Nowak - Więcej informacji na temat chorób kręgosłupa oraz produktów zmniejszających ból pleców na stronie http://www.ulgadlakregoslupa.pl

Ulga Dla Kregoslupa.pl http://www.ulgadlakregoslupa.pl
http://artelis.pl/artykuly/58149/Podstepny-charakter-chorob-kregoslupa"
Licencjonowane artykuły dostarcza Artelis.pl.       

Zrosty pooperacyjne - jak zapobiegać

           


 Autor: EKA

Zrosty to nieprawidłowe połączenia pomiędzy tkankami i narządami wewnętrznymi. Powstają niemal po każdej operacji chirurgicznej. Przecięcie chirurgiczne tkanek, usunięcie fragmentu lub całego narządu czy podrażnienie otrzewnej przez jej otarcie uruchamia proces gojenia się rany - powstaje skrzep zamykający naczynia krwionośne, odtwarzają się połączenia pomiędzy tkankami, następuje też regeneracja nabłonków i powstanie blizny. Zrosty to właśnie pasma włóknistych zbliznowaceń tkanek, które powstają wewnątrz ciała. Można je znaleźć w całym organizmie pomiędzy niemal wszystkimi narządami i tkankami. Niekiedy jednak ta uszkodzona tkanka nie formuje samej tylko blizny, ale wchodzi w kontakt z innym obszarem objętym stanem zapalnym i powstaje pasmo tkanki bliznowatej - zrost - pomiędzy dwoma obszarami. W efekcie odczuwamy przewlekłe, nawracające bóle w podbrzuszu czy też w innym miejscu, gdzie doszło do nieprawidłowego zrośnięcia tkanek.


Zrosty w przebiegu pooperacyjnym mogą prowadzić do poważnych powikłań w postaci:
- niedrożności jelit -  jest to najpoważniejsze  powikłanie, które najczęściej wymaga leczenia operacyjnego (powtórnej operacji), uwolnienia zrostów i przywrócenia  drożności przewodu pokarmowego
- dysfunkcji przewodu pokarmowego związanej ze zwężeniem jelita, co  powoduje wzdęcia i dolegliwości bólowe
- niepłodności - zrosty zlokalizowane w miednicy małej i wewnątrz narządu rodnego (np. po cięciu cesarskim).
- zespołów bólowych


Nie wszystkie zrosty powodują dolegliwości w obrębie jamy brzusznej. Przykładowo zrosty pokrywające jajniki powodują dolegliwości bólowe, a zaburzenia związane są ze zmianami objętości funkcjonującego jajnika. Objawy związane z powstawaniem zrostów po zabiegach mogą się pojawić nawet 10 lat po operacji. Zrosty powodują niepłodność poprzez zmianę stosunków anatomicznych pomiędzy jajowodami i jajnikami, pokrywając powierzchnie jajników uniemożliwiają prawidłową owulację.


Największym odsetkiem ryzyka powstania zrostów pooperacyjnych charakteryzują się zabiegi wykonywanie na jajnikach i jajowodach, usunięcie torbieli jajników, ciąży pozamacicznej, zrostów okołoprzydatkowych, usunięcie mięśniaków  oraz operacji wykonywanych w trakcie toczącego się stanu zapalnego w miednicy mniejszej. Ryzyko istnieje także w różnego rodzaju histerektomiach (usunięcie macicy) oraz przy operacjach sterylizacji jajowodów i cesarskiego cięcia. Ta ostatnia, często traktowana przez kobiety jako zwykły zabieg mający uchronić przed wielogodzinnym bolesnym porodem, jest w rzeczywistości operacją chirurgiczną. Dlatego zakwalifikowanie ciężarnej lub rodzącej do cięcia cesarskiego powinno być poprzedzone przedstawieniem jej wszystkich za i przeciw. Patologiczne zrosty, często powstające po takiej operacji, mogą być później przyczyną dyskomfortu życia codziennego, ale też komplikacji przy kolejnym cesarskim cięciu.


Zrosty różnią się postacią - od cienkich i prawie przezroczystych do grubych, gęstych i nieprzezroczystych. U kobiet z endometriozą mogą one przytwierdzać jajnik do bocznej ściany miednicy lub rozciągać się między pęcherzem moczowym a macicą. Endometrioza może wywoływać miejscowe stany zapalne, które są kluczowym czynnikiem powstawania zrostów. W niektórych przypadkach, zrosty mogą rozwinąć się do tego stopnia, że powodują zjawisko tak zwanego „unieruchomienia" macicy.


Zrostom i komplikacjom, jakie powstają w ich wyniku można jednak zapobiec. Na rynku pojawiły się preparaty zapobiegające powstawaniu zrostów pooperacyjnych, np. Hyalobarrier Gel. To kwas hialuronowy w postaci gęstego, lepkiego żelu. Kwas hialuronowy to jeden z głównych składników ludzkiej tkanki łącznej oraz nabłonkowej i międzybłonkowej. Dzięki wysokiej lepkości żel idealnie przylega do powierzchni tkanek i ścian jamy brzusznej, tworząc barierę oddzielającą tkanki podczas fazy regeneracji po zabiegu chirurgicznym.


Jest wskazany do zapobiegania tworzeniu się zrostów pooperacyjnych lub do zmniejszania ich liczby i ciężkości po zabiegach operacyjnych w obrębie jamy brzusznej i miednicy. Pozostaje w miejscu aplikacji 7 dni, dając w tym czasie maksimum ochrony przeciwzrostowej w czasie krytycznym, kiedy może dojść do ich powstania, czyli w ciągu 3-5 dni. Żel jest całkowicie wchłaniany i degradowany naturalną drogą w ciągu 4 tygodni po zastosowaniu.


Hyalobarrier Gel uzyskał pozytywną opinię oraz rekomendację Polskiego Towarzystwa Ginekologicznego jako preparat o wysokim bezpieczeństwie stosowania i najlepiej udokumentowanej skuteczności zapobiegania powstawaniu zrostów.


Profilaktyka powstawania zrostów jest zalecana kobietom w wieku reprodukcyjnym, które planują jeszcze posiadanie potomstwa. Do zabiegów szczególnego ryzyka powstawania zrostów należą:


- zabiegi usuwania torbieli
- zabiegi dotyczące usuwania endometriozy
- zabiegi przeprowadzane na jajowodach
- usuwanie mięśniaków, szczególnie na ścianie tylnej
- adhezjoliza wcześniej powstałych zrostów
- operacje histeroskopowe u kobiet planujących posiadanie potomstwa


Zastosowanie żelu zapobiegającego powstawaniu jest wskazane także u pacjentek, u których w kolejnej laparotomii stwierdzono trudności z otwarciem powłok i dostępem do pola operacyjnego. Może to ułatwić kolejne operacje u takich kobiet.


Warto przed planowaną operacją, po konsultacji z lekarzem, zaopatrzyć się w preparat, aby uniknąć ryzyka wystąpienia zrostów pooperacyjnych.



 Licencjonowane artykuły dostarcza Artelis.pl.
     numer seryjny:528ce3e9-a1e0-45e7-bf92-0ee25bef4303
       

Łuszczyca to żaden problem! Skuteczne leczenie naturalne

           


 Autor: Dr Grand

- przyczyna łuszczycy nie jest znana,
 - indywidualny charakter objawów,
 - środki pomocne u jednych pacjentów u innych mogą okazać się nieskuteczne,
 - efektywna metoda po pewnym czasie może stracić na skuteczności,
 - łuszczyca ma charakter dziedziczny.

 Normalnie skóra odnawia się po 30 dniach - jest to czas przedostania się  komórek z głębszych warstw na powierzchnię skóry. Komórki chorego na  łuszczycę trafiają na powierzchnię po 3 dniach, jakby organizm stracił  naturalną kontrolę nad tym procesem. Nadmiar nowych tkanek trafia na  powierzchnię, czego rezultatem są czerwone, czasami swędzące wybrzuszenia  pokryte drobnymi łuskami lub grubymi, białymi płytkami - powstają tzw.  tarczki. Łuszczyca ma tendencję do pełnoobjawowych nawrotów, między którymi występują okresy bezobjawowe. 

 Rodzaje łuszczycy:
 - łuszczyca zwykła jest najbardziej powszechna, dotyka 9 na 10  chorych; zapalne, łuszczące się ogniska skórne pojawiają się na dużych  obszarach ciała (tułowie i kończyny, głównie łokcie, kolana, dłonie,  okolice pępka, dół pleców i owłosiona skóra głowy); mogą wystąpić także  dołki na powierzchni paznokci oraz pogrubienie lub uniesienie płytki  paznokcia;
 - łuszczyca kropelkowa; małe plamy przypominające krople farby; zwykle występuje u dzieci, często po infekcjach wirusowych, tj. grypa czy mononukleoza zakaźna; może też poprzedzać paciorkowcowe zapalenie gardła;
 - łuszczyca głowy; zaczerwieniona i łuszcząca się skóra często pojawia się wzdłuż linii włosów, może być swędząca i prowadzić do ostrego łupieżu;
 - łuszczyca fałdów skórnych; drobne, ograniczone i czerwone  obszary pojawiające się w okolicach pach, pachwin i pod piersiami; mało  łuszczenia lub zupełnie go brak;
 - łuszczyca krostkowa; występuje na dłoniach i podeszwach stóp,  sporadycznie może być bardziej rozległa; małe, wyniosłe i żółte krosty  są przyczyną powstawania strupów; pojawia się gorączka i wysoka liczba białych krwinek (leukocytoza), co wymaga specjalistycznego leczenia;
 - erytrodermia łuszczycowa to najrzadszy, ale najpoważniejszy typ  łuszczycy; rozległe zaczerwienienie całej skóry przy niewielkim  łuszczeniu; przyczyną jest nieprawidłowe rozszerzenie naczyń  krwionośnych pod skórą, co prowadzi do szybkiej utraty ciepła i zaburzeń  równowagi płynów ustrojowych; potencjalnie zagraża życiu i wymaga  natychmiastowego leczenia
 Maksymalnie 1 osoba na 5 z łuszczycą choruje na stan zapalny stawów tzw. artropatia łuszczycowa, która wymaga szybkiego leczenia.

 Nie znając przyczyn, leczenie przyczynowe jest niemożliwe, dlatego  pozostaje wyłącznie leczenie objawowe, polegające głównie na kompleksowym  wsparciu funkcji układu odpornościowego oraz na stosowaniu kremów i  maści, które nawilżają skórę lub obniżają tempo powstawania nowych  komórek.
 Należy pamiętać, że nie wszystko pomaga wszystkim - potrzebny jest  własny plan walki z chorobą. Wybranie najskuteczniejszego rodzaju  leczenia w indywidualnym przypadku może trwać dość długo.

 Oto sposoby leczenia łuszczycy i wskazówki profilaktyczne:

 Łuszczyca - leczenie zewnętrzne, czyli...

 Naturalna higiena regeneracyjna bez chemii myjącej. Sposób  utrzymywania    higieny ma wpływ na intensywność zmian łuszczycowych.  Chemiczne środki   myjące (mydła, żele, szampony itp.) mogą dodatkowo  drażnić rozstrojoną tkankę skórną i utrudniać proces  prawidłowej  regeneracji,  jednak  usuwanie zabrudzeń jest konieczne, aby uniemożliwić   rozwój  wtórnego  zakażenia. Optymalnym rozwiązaniem okazują się naturalne mikro- i  nanobąbelki powietrzno-wodne, które    działają sterylizująco i  dotleniająco. Dzięki nim używanie    detergentów jest zbędne, a powrót  do prawidłowej funkcji skóry niezakłócony, wzmocniony i    znacznie  szybszy. Poza tym, precyzyjnie oczyszczona powierzchnia skóry lepiej  wchłania miejscowe preparaty lecznicze, co potęguje efekt terapeutyczny.



Specjalne kule piorące,      które bez utraty skuteczności prania ograniczają zużycie  środków     chemicznych, sprawiają, że ubrania są bardziej przyjazne dla   wrażliwej,    odbudowującej się tkanki. Im mniej proszku w praniu, tym  lepiej   wypłukana   odzież z drażniących pozostałości chemii.

 Ciepłe kąpiele zmniejszają ilość łusek, natomiast tarczki stają   się mniejsze, jednak trzeba uważać, gdyż gorąca woda nasila świąd. Można   dodać otręby pszenne - 1kg otrębów należy gotować przez 10-15 minut,   następnie przecedzić i odwar wlać do wanny. Innym rozwiązaniem są płyny natłuszczające do kąpieli.



Zimne kąpiele z dodatkiem filiżanki octu z jabłek doskonale  łagodzą świąd, podobnie  jak lód. Do plastikowej torebki należy włożyć  kilka kostek lodu i  przyłożyć do chorych obszarów skóry. Wskazane są  także kąpiele  przedramion w zimnej wodzie - należy zgiąć ręce w  łokciach i zanurzyć   je na 30-60 sekund, następnie wytrzeć ręce  ręcznikiem - zabieg powtarzać  codziennie.

 Przemienny prysznic wzmacnia cały organizm. Ciepła woda 2-3 minuty, zimna woda 10-20 sekund i od nowa.

 Słońce. 95% pacjentów odczuwa poprawę po regularnych intensywnych kąpielach słonecznych. Znanym miejscem klimoterapii jest Morze Martwe (oprócz słońca bogaty w minerały muł i woda morska  wyjątkowo skutecznie wspomagają leczenie łuszczycy). Łuszczyca nasila  się zimą w klimacie zmiennym i wilgotnym, dlatego w miarę możliwości  warto wyjeżdżać do ciepłych krajów. Promienie ultrafioletowe (zwłaszcza  beta) są skutecznym lekiem, jednak prowadzą także do oparzeń, co może być przyczyną raka skóry. Jedynym sprawdzonym wyjściem jest krem przeciwsłoneczny położony na zdrowe obszary skóry.



Naświetlanie miejsc łuszczycowych przy pomocy lamp leczniczych lub w solarium - konsultacja z lekarzem jest niezbędna!



Akupunktura może okazać się także pomocna w leczeniu łuszczycy.

 ...czym smarować zmiany łuszczycowe?

 Nawilżanie i zmiękczanie suchej skóry łagodzi przebieg choroby,  ograniczając świąd i powstawanie łusek. Obojętne olejki do ciała,  tłuszcze roślinne, galaretki wazelinowe, kremy, maści i płyny z  alantoiną, lanoliną, woskiem (parafiną), liposomami, witaminą F, masłem  shea, kwasem salicylowym lub mocznikiem skutecznie pomagają skórze  zatrzymywać wilgoć. Najlepiej stosować je tuż po kąpieli, gdy skóra jest  jeszcze mokra. Natomiast na świąd pomagają płyny z mentolem i kamforą.



Krem kortyzonowy, dostępny bez recepty, zawiera mniej leku niż   kremy na receptę, jednak zawsze warto sprawdzić jego skuteczność. Jest   bezpieczny nawet na twarzy i w okolicach narządów płciowych. Należy   stosować tylko do osiągnięcia doraźnej poprawy i stopniowo odstawić,  gdyż  organizm po dłuższym czasie uodparnia się na jego działanie.



Osłonięte chore miejsca. Przy pomocy plastrów lub plastykowej folii należy zakleić na kilka dni  wcześniej posmarowane kremem kortyzonowym zmiany skórne.  Dzięki temu  skóra mięknie, komórki ulegają zniszczeniu, co spowalnia ich   rozmnażanie. Metoda skuteczna tylko na małych obszarach, nie większych   od monety 5-złotowej, nie zadrapanych i nie zainfekowanych.

 Smołę węglową nakłada się bezpośrednio na tarczki lub   przygotowuje kąpiel z olejkiem zawierającym smołę, a głowę myje się   szamponem z tym środkiem. Preparaty smołowe mogą pozostawiać plamy i   mają intensywny zapach, dlatego należy postępować zgodnie z dołączoną   instrukcją. Stosowanie każdego specyfiku należy przerwać, gdy wystąpi  pieczenie lub podrażnienie skóry i  nie smarować obszarów odkrytych bez  naskórka.



Glinka indiańska zmieszana ze środkiem zmiękczającym doskonale  pomaga na chore łokcie i  kolana. Środek zmiękczający nadaje tarczkom  wilgotność, a glinka  przykrywa je.

 Organiczny olej kokosowy (BIO) to kolejna naturalna i skuteczna  alternatywa dla farmakologicznych preparatów nawilżających. Obecnie  staje się coraz bardziej popularny w leczeniu różnych zmian skórnych.


Uczep trójlistkowy to ziele często wykorzystywane w leczeniu łuszczycy. Wyciąg można spożywać, smarować skórę lub dodawać do kąpieli.



Okłady z namoczonego mielonego lnu łagodzą objawy łuszczycy.



Pozostałe naturalne i sprawdzone preparaty do nacierania chorych miejsc:
 1x dziennie:
 - miód do ciała z propolisem,
 - sok z aloesu,
 - maść żywokostowa,
 - napar z ziela przywrotnika i krwawnika,
 - olejek dziurawcowy,
 - olejek rumianku rzymskiego;
 2-3x dziennie:
 - nasiona wiesiołka dwuletniego utrzeć na miazgę lub zmiksować,
 - maść lub wyciąg z ziela jeżówki.

 Łuszczyca - leczenie wewnętrzne, czyli co jeść...

 Dieta chorych na łuszczycę powinna dostarczać dużo witaminy B2 i  H. Cebula, groch, kapusta,  marchew, szpinak, owoc głogu, miód, drożdże,  winogrona, śliwki i morele  suszone to podstawowe środki lecznicze.  Warto pić soki z marchwi, dyni i szpinaku. Zaleca się również suplementy  mineralne oraz regularny  post (5-7 dni w miesiącu lub 1 dzień w  tygodniu).



 Ryby i tran pomagają dzięki zawartości kwasu  tłuszczowego eikozopentaenowego  (EPA). Jednak skuteczność tej metody  jest uwarunkowana od indywidualnych predyspozycji.



Pozostałe wskazówki:

 Nadwaga sprzyja łuszczycy. Mimo braku naukowego wyjaśnienia tej zależności, stabilizacja wagi łagodzi dolegliwość.  



Stres może wywołać i wzmaga chorobę. Pomaga tygodniowy urlop lub krótkie oderwanie się od codziennych obowiązków.



Inne podejście do choroby. Najważniejsze jest zaakceptowanie  problemu i nauka skutecznych sposobów terapeutycznych. Jeśli od A do Z  nic nie pomogło, nie wolno się poddawać, lecz znowu zacząć od A.

 Uszkodzenia skóry mogą doprowadzić do nowych zmian. Chorzy na  łuszczycę nie powinni zbierać jeżyn, nosić za ciasnych butów, ciasnego  paska, używać tępej żyletki lub drażniących środków chemicznych.
 
 Infekcja nasila łuszczycę, dlatego ważne jest wczesne i skuteczne   leczenie każdego zakażenia oraz szczególna kontrola zmian łuszczycowych   w czasie infekcji. Wówczas zalecane są preparaty antyseptyczne.



 Licencjonowane artykuły dostarcza Artelis.pl.
     numer seryjny:521b998c-b340-4d25-88f2-6ca55bef4303
       

Tajemniczy cholesterol

           


 Autor: Małgorzata Jakubczyk

Przypomnijmy, że nasz organizm czerpie zapasy cholesterolu z dwóch źródeł – po pierwsze, związek ten powstaje w wątrobie (w przeważającej mierze), po drugie zaś, dostarczamy go wraz z pożywieniem. Tradycyjnie wyróżniamy dwa rodzaje cholesterolu – tzw. dobry (HDL), który odpowiada za usuwanie ze ścian naczyń tłuszczu i transportowanie go do wątroby, gdzie ulega on likwidacji oraz tzw. zły (LDL), który powoduje zaleganie złogów w tętnicach. Jak to zwykle w przyrodzie bywa, najważniejsza jest harmonia – zarówno nadmiar, jak i niedobór cholesterolu pociągają za sobą negatywne konsekwencje dla zdrowia, a odpowiednia dieta ma działanie profilaktyczne oraz lecznicze. Jak dotąd najbardziej udokumentowany medycznie i powszechny jest pogląd, że przyczyną powstawania miażdżycy jest systematyczne odkładanie się „złego” cholesterolu w naczyniach krwionośnych, a więc działanie prowadzące do ich zwężenia, utrudniającego prawidłowy przepływ krwi. Jednocześnie, od kilku lat pojawiają się głosy, że cholesterol jest tylko pośrednim winowajcą odpowiedzialnym za rozwój chorób sercowo-naczyniowych, a główną ich przyczyną jest niestabilność i dysfunkcja ścian naczyń krwionośnych spowodowana chronicznym brakiem witamin. Prowadzi to do powstania wielu uszkodzeń i pęknięć, zwłaszcza w tętnicach wieńcowych.  Pęknięcia te wypełniane są przez cząsteczki złego cholesterolu, które niejako „łatają” poranione naczynia. Przy stałym niedoborze komórkowych składników odżywczych wątroba dostaje sygnał, aby zwiększyć jego produkcję. Oznacza to, że zwiększona wartość tłuszczów we krwi nie stanowi przyczyny chorób serca i układu krążenia, a jest jedynie następstwem rozwijającej się choroby, u podstaw której leży brak odpowiednich witamin – zwłaszcza z grupy C.


Niezależnie od tego, czy za powstawanie blaszek miażdżycowych odpowiada cholesterol, czy też miażdżyca ma swoje źródło w niedoborach witamin, a nadprodukcja złego cholesterolu jest jedynie pośrednio przyczyną zmian chorobowych, rewolucji w etiologii chorób sercowo-naczyniowych nie powinniśmy się spodziewać. Co z pewnością łączy oba poglądy to okoliczność, że to nie poziom złego cholesterolu jest kluczowy dla naszego zdrowia, lecz stężenie dobrego cholesterolu, a dokładniej - stosunek trójglicerydów (czyli cholesterolu ogólnego) do HDL. Im wyższy poziom HDL, tym lepiej dla kondycji naszego organizmu – dlatego powinniśmy zadbać, aby nasz organizm miał go jak najwięcej. Jak to zrobić?


Wystarczy jedynie… zmienić styl życia na zdrowszy. Tylko aktywność fizyczna, dbałość o dietę i prawidłową masę ciała oraz unikanie nałogów zapewniają kompleksową ochronę przed większością schorzeń. Aby zachować odpowiednie proporcje dobrego i złego cholesterolu zalecane jest spożywanie dużej ilości błonnika, tłustych ryb (takich jak makrela, śledź, łosoś, węgorz, halibut, tuńczyk) i tranu, które dostarczają organizmowi kwasów tłuszczowych omega-3, orzechów czy avocado, jak również ograniczanie w diecie tłuszczów nasyconych oraz produktów wysoko przetworzonych (węglowodanów połączonych z tłuszczami, czyli np. słodyczy) na rzecz warzyw i owoców. Odpowiednio skomponowana dieta w połączeniu z ruchem, regularne i zróżnicowane posiłki oraz unikanie sytuacji stresowych to najlepsze lekarstwa dla każdego serca – niezależnie od wieku.



 Licencjonowane artykuły dostarcza Artelis.pl.
     numer seryjny:528ce2d6-d87c-4dbb-99e7-0ee05bef4303
       

Zaparcia, zatwardzenie, obstrukcja - leczenie i profilaktyka

 Autor: Dr Grand

Pocieszający jest fakt łatwej identyfikacji przyczyny dolegliwości. Normą jest kilka wypróżnień (defekacji) dziennie, ale także tylko 2-3 w  tygodniu. Do zaparcia dochodzi, gdy wypróżnienia są rzadsze niż zwykle  lub gdy wymagają wysiłku. Zaparcia mogą dotyczyć osób w każdym wieku.  Jeżeli zatwardzeniu towarzyszy utrata wagi lub gdy w stolcu pojawia się  krew albo śluz, może to sugerować istnienie poważnej choroby.

 Przyczyny zaparć:
 » dieta ubogoresztkowa (niska zawartość błonnika) i/lub zbyt mała podaż  płynów: najbardziej prawdopodobne u ludzi po 60 roku życia i u dzieci,  które jedzą zbyt mało warzyw i owoców;
 » brak aktywności fizycznej: częsta przyczyna u ludzi w podeszłym wieku,  zwykle po wydaleniu twardego stolca następuje stolec biegunkowy;
 » zespół jelita drażliwego: twardy, grudkowaty stolec, wymieszany z biegunką, często z zawartością śluzu, nigdy z krwią; kolkowe i skurczowe bóle brzucha;
 » bolesne schorzenia odbytu: często nagły początek wywołany np. szczeliną odbytu, hemoroidami,  ropniem lub olbrzymimi kłykcinami; wypróżnienie powoduje silny ból;  krew pojawia się na papierze toaletowym lub w klozecie, ale nie w stolcu;
 » uboczne działanie leków, m.in. stosowanych w chorobie wrzodowej i  antydepresyjnych (opiaty, żelazo, wodorotlenek glinu, trójpierścieniowe  antydepresanty) lub nadużywanie leków przeczyszczających (zaparcia  nawykowe);
 » stres;
 » długotrwałe powstrzymywanie się przed wypróżnieniem (dyschezja);
 » niedoczynność tarczycy (hipotyreoza);
 » nowotwór jelita grubego lub odbytnicy, niedrożność jelit;
 » guzy w miednicy uciskające na jelito grube;
 » choroba zapalna jelit ze zwężeniami (np. choroba Leśniowskiego-Crohna);
 » choroba Hirshsprunga i zwężenie jelita u niemowląt;
 » stwardnienie rozsiane;
 » udar;
 » toczeń układowy;
 » choroba Parkinsona.

 Tendencja do zaparć u niektórych osób może utrzymywać się nawet przez  całe życie, chyba że dokonają one radykalnych zmian w jadłospisie i w  stylu życia - dieta bogata w błonnik, dużo płynów i regularne ćwiczenia  fizyczne to najskuteczniejsza metoda leczenia i profilaktyki zaparć. Jeżeli zaparciom towarzyszy inna dolegliwość, np. hemoroidy lub szczelina  odbytu, pomóc może leczenie tego schorzenia.

 Oto domowe sposoby na zaparcia - leczenie i zapobieganie:

 Celna diagnoza. Wiele osób cierpi na urojone zaparcia, które  często wywołane są błędną informacją o minimum 1 stolcu dziennie. Jak  wspomniano na wstępie - potrzeba opróżniania się jest zróżnicowana  indywidualnie - prawidłowa częstotliwość to 3 stolce dziennie, ale  również 3 tygodniowo.

 Nie wolno przeć przy wypróżnianiu, gdyż jest to główna przyczyna  wystąpienia bolesnych hemoroidów  i szczelin odbytu, które z czasem mogą  nasilać zaparcia wskutek  zbliznowacenia i wtórnego zwężenia odbytu.  Dodatkowo silne parcie  powoduje skok ciśnienia krwi i zwolnienie  czynności serca, co może być  niebezpieczne u osób starszych i  cierpiących na chorobę wieńcową.

 Właściwa pora. Wiele osób oddanie stolca dostosowuje do planu  dnia, tymczasem przytrzymywanie wypróżnienia może prowadzić do zaparcia.  Najlepszą porą na oddanie stolca jest czas po którymś posiłku w ciągu  dnia.

 Płyny. Minimum 6 szklanek różnych płynów dziennie, najlepiej 8 wody mineralnej.

 Ruch pomaga jelitom, przyśpieszając przechodzenie pokarmów przez   przewód pokarmowy. Chodzenie i spacery są zalecane kobietom ciężarnym,   często cierpiącym na zaparcia, jednak codzienny 20-30 minutowy spacer   jest wskazany każdemu.

 Nadużywanie leków przeczyszczających może nasilić zaparcia, gdyż jelita po pewnym czasie przyzwyczajają się do leku. Najlepiej w ogóle z nich nie korzystać.

 Naturalne środki przeczyszczające są zdecydowanie lepsze od  tradycyjnych leków farmaceutycznych. Ich  głównym składnikiem są  najczęściej nasiona Psyllium - skoncentrowana  postać włókien (błonnika) pochodząca  z nasion babki płesznik. W  przeciwieństwie do  syntetyków, nie powodują  one przyzwyczajenia i są  bezpieczne nawet przy  długim okresie kuracji  - ważne, aby popijać je dużą ilością wody.

 Włókna pokarmowe (błonnik). Zalecana dzienna dawka dla dorosłego to 20-40g, natomiast przy zaparciu min. 30g.  Źródłem włókien są węglowodany złożone - najbogatsze z nich to:  niełuskane ziarna (m.in. nasiona babki płesznik), otręby, pieczywo  pełnoziarniste, płatki owsiane, orzechy, świeże owoce (m.in. śliwki,  figi, rodzynki, gruszki, jabłka) i warzywa (m.in. fasola, zielony  groszek, prażona kukurydza). Zwiększenie poziomu włókien w diecie musi  być stopniowe, inaczej grożą wzdęcia i bóle brzucha.
 Przykładowy zestaw: pół filiżanki zielonego groszku (5g), jabłko (3g), porcja płatków śniadaniowych z pełnego ziarna (13g).
 Dla osób, które nie przepadają za powyższymi produktami, doskonałą  alternatywą jest dodatkowa suplementacja preparatami błonnikowymi.

Śliwki z miodem i cytryną. Suszone śliwki należy zostawić na noc w szklance wody i dodać 1 łyżeczkę miodu. Rano trzeba dołożyć pół cytryny i wypić.
Ostropest plamisty. Jego ziarna to oczywiste źródło błonnika, ale  także sylimaryny, czyli naturalnej substancji wybitnie regenerującej  miąższ wątrobowy (na bazie ostropestu produkowanych jest wiele  popularnych leków na wątrobę). Tymczasem sprawniejsza  wątroba to mniej toksyn w organizmie, m.in. we krwi, a czystsza krew to  silniejsze naczynia krwionośne, mniej podatne na deformacje wywołane  silnym parciem, czyli żylaki i hemoroidy często idące w parze z  zaparciami. Także spożywanie nasion ostropestu ma  wielowymiarowy, pozytywny wpływ na leczenie zatwardzeń i dolegliwości  towarzyszących.

Algi i glony morskie stosowane jako codzienne uzupełnienie diety  przywracają prawidłowy transport jelitowy i regenerują przyjazną florę  bakteryjną na całej długości przewodu pokarmowego. Wypróżnienia staja  się częstsze i regularne. Szczególnie zalecane są chlorella i spirulina,  które charakteryzują się wysoką wartością odżywczą. W Stanach  Zjednoczonych nazwano je "wielkimi regulatorami", ponieważ równoważą  wszelkie odchylenia organizmu od normy.

Ostrożnie z ziołami o działaniu rozwalniającym. Medykamenty  zawierające sok z aloesu, senes, szakłak, rabarbar (rzewień lekarski),  kruszynę, korzeń mniszka lekarskiego (mlecz) czy siemię lniane są  szczególnie zalecane, jednak tak jak leków chemicznych, nie można ich  przedawkować - zawsze należy stosować je zgodnie z dołączoną instrukcją.
Triphala. Wyjątkową mieszanką ziół jest szczególnie często zalecany na zaparcia  preparat ayurvedyjski o nazwie Triphala, który kompleksowo reguluje  funkcje układu pokarmowego i ma udowodnione właściwości antyrakowe.
Środki poślizgowe, np. laktuloza, ułatwiają defekacje.
Kremy i maści łagodzące na odbyt. Są wskazane, jeśli oddawanie stolca jest bolesne.
Parafina w jelitach tworzy zawiesinę, która rozmiękcza masę kałową.
Masaż brzucha może być szczególnie pomocny u osób długo leżących.
 Zimne nasiadówki i chodzenie na boso pomagają złagodzić zaparcia u  niektórych pacjentów. Podczas nasiadówki trwającej od 3 do 8 minut,  temperatura wody powinny wynosić około 24°C. Zabieg należy powtarzać  raz dziennie. Szczególnie wskazane są nasiadówki i kąpiele w mikrobąbelkach o właściwościach prozdrowotnych,  które tworząc efekt mlecznej wody, jednocześnie myją, masują, relaksują i  dotleniają całe ciało.
Relaks. W chwili nasilonego stresu ruch jelit ustaje. Jeśli  przyczyną zaparć jest wzmożone napięcie nerwowe, pomocne są techniki  relaksacyjne, a w ekstremalnych sytuacjach wskazana jest wizyta u  specjalisty.
Aromaterapia. Spośród olejków eterycznych na zaparcia zalecany jest olejek mandarynkowy.
Spontaniczny śmiech działa korzystnie na jelita i łagodzi stres.
 Ostatecznie lewatywa (wlewka doodbytnicza) lub czopek glicerynowy to najszybsza i skuteczna walka z naprawdę dokuczliwym zaparciem. Ważne,  aby te rozwiązania były stosowane rzadko, gdyż w przeciwnym razie może  dojść do rozleniwienia jelita grubego, co pogarsza sytuację. Do lewatywy  używa się gumowej gruszki wypełnionej ciepłą wodą (37°C, 1 litr),  ewentualnie z dodatkiem soli kuchennej lub płynnego mydła i oliwy.
 Weryfikacja przyjmowanych leków. Zaparcia są nasilane przez: leki  zobojętniające, zawierające związki glinu, przeciw chorobie Parkinsona,  preparaty wapnia, leki moczopędne, narkotyki, fenotiazyna, leki  uspokajające oraz trójpierścieniowe leki przeciw depresji.
 Unikanie zaparciogennych pokarmów. Należy je wytypować  indywidualnie, np. mleko u jednych wywołuje zaparcia, u innych  rozwolnienie. Osoby z zaparciem na podłożu spastycznym (nadmierny,  przedłużony skurcz jelit często z kurczowymi bólami brzucha; zespół  jelita drażliwego) nie powinny jeść fasoli strączkowej, kalafiora i  kapusty. Profilaktycznie należy z diety wyłączyć pokarmy ciężkostrawne,  tłuszcze zwierzęce oraz węglowodany, które zawiera biała mąka, ponieważ  te pokarmy długo zalegają w jelitach i żołądku.
 Unikanie płynnego oleju (np. roślinny, sojowy czy z oliwek).  Tworzy on w żołądku cienką błonkę utrudniającą trawienie węglowodanów i  białek. Trawienie opóźnia się nawet do 20 godzin, co prowadzi do  procesów gnilnych, wytwarzania gazu i zalegania substancji szkodliwych w  jelicie grubym i okrężnicy. Natomiast naturalne oleje (np. zawarte w  orzechach, owocach awokado czy w ziarnach zbóż) są uwalniane powoli, nie  utrudniając trawienia i nie powodując zaparć.
 Unikanie obfitych posiłków. Przejadanie się pogarsza sytuację.
 ZAPARCIA U DZIECI I NIEMOWLĄT...
...są częstym problem, zwłaszcza u tych karmionych sztucznie.  Wypróżnienie co 3-4 dni jest sytuacją prawidłową u niemowlęcia lub  małego dziecka, jednak obecność suchych i twardych stolców trudnych do  wydalenia to objaw zaparcia. Zaparciu u niemowląt trzeba przeciwdziałać  poprzez podanie dodatkowej ilości płynów w postaci wody lub  rozcieńczonych soków owocowych. Można także mały kawałek mydła posmarowany oliwą włożyć dziecku do  odbytu lub zastosować lewatywę z naparu rumianku z łyżeczką soli.
 PORADA LEKARSKA
Gdy zaparciom towarzyszą następujące objawy, należy udać się do lekarza:
 - widoczna krew w stolcu, krwawienie z odbytu;
 - zaparcie utrzymuje się dłużej niż tydzień i nie reaguje na leczenie;
 - wystąpiły ostatnio zmiany w dotychczasowym rytmie wypróżnień, co dotyczy szczególnie osób w wieku ponad 40 lat;
 - zatrzymanie oddawania stolca i gazów, twardość i ból brzucha, wzdęcia.
 Inne niepokojące oznaki to powtórzenie zaparcia w ciągu 3 tygodni i uniemożliwiony normalny tryb życia.
 Najczęstszym powikłaniem silnego i długiego parcia na stolec w czasie wydalania twardego kału są hemoroidy, czyli żylaki odbytu.

 Licencjonowane artykuły dostarcza Artelis.pl.
numer seryjny:52696287-3ffc-4ef9-9927-4f7a5bef4303          

łuszczyca choroba zapalenia skóry

                Łuszczyca to długotrwała i nawracająca choroba zapalna skóry, która dotyka 1 na 50 osób, zwykle między 10. a 30. rokiem życia, choć może pojawić się w każdym wieku.Aby zrozumieć tę uciążliwą dolegliwość, należy poznać jej cechy charakterystyczne:
- przyczyna łuszczycy nie jest znana, - indywidualny charakter objawów, - środki pomocne u jednych pacjentów u innych mogą okazać się nieskuteczne, - efektywna metoda po pewnym czasie może stracić na skuteczności, - łuszczyca ma charakter dziedziczny.
 Normalnie skóra odnawia się po 30 dniach - jest to czas przedostania się  komórek z głębszych warstw na powierzchnię skóry. Komórki chorego na  łuszczycę trafiają na powierzchnię po 3 dniach, jakby organizm stracił  naturalną kontrolę nad tym procesem. Nadmiar nowych tkanek trafia na  powierzchnię, czego rezultatem są czerwone, czasami swędzące wybrzuszenia  pokryte drobnymi łuskami lub grubymi, białymi płytkami - powstają tzw.  tarczki. Łuszczyca ma tendencję do pełnoobjawowych nawrotów, między którymi występują okresy bezobjawowe. 
Rodzaje łuszczycy:
- łuszczyca zwykła jest najbardziej powszechna, dotyka 9 na 10  chorych; zapalne, łuszczące się ogniska skórne pojawiają się na dużych  obszarach ciała (tułowie i kończyny, głównie łokcie, kolana, dłonie,  okolice pępka, dół pleców i owłosiona skóra głowy); mogą wystąpić także  dołki na powierzchni paznokci oraz pogrubienie lub uniesienie płytki  paznokcia;
-łuszczyca kropelkowa; małe plamy przypominające krople farby; zwykle występuje u dzieci, często po infekcjach wirusowych, tj. grypa czy mononukleoza zakaźna; może też poprzedzać paciorkowcowe zapalenie gardła;
 - łuszczyca głowy; zaczerwieniona i łuszcząca się skóra często pojawia się wzdłuż linii włosów, może być swędząca i prowadzić do ostrego łupieżu
-łuszczyca fałdów skórnych; drobne, ograniczone i czerwone  obszary pojawiające się w okolicach pach, pachwin i pod piersiami; mało  łuszczenia lub zupełnie go brak
 - łuszczyca krostkowa>; występuje na dłoniach i podeszwach stóp,  sporadycznie może być bardziej rozległa; małe, wyniosłe i żółte krosty  są przyczyną powstawania strupów; pojawia się gorączka i wysoka liczba białych krwinek (leukocytoza), co wymaga specjalistycznego leczenia;
- erytrodermia łuszczycowa to najrzadszy, ale najpoważniejszy typ  łuszczycy; rozległe zaczerwienienie całej skóry przy niewielkim  łuszczeniu; przyczyną jest nieprawidłowe rozszerzenie naczyń  krwionośnych pod skórą, co prowadzi do szybkiej utraty ciepła i zaburzeń  równowagi płynów ustrojowych; potencjalnie zagraża życiu i wymaga  natychmiastowego leczenia Maksymalnie 1 osoba na 5 z łuszczycą choruje na stan zapalny stawów tzw. artropatia łuszczycowa, która wymaga szybkiego leczenia.Nie znając przyczyn, leczenie przyczynowe jest niemożliwe, dlatego  pozostaje wyłącznie leczenie objawowe, polegające głównie na kompleksowym  wsparciu funkcji układu odpornościowego oraz na stosowaniu kremów i  maści, które nawilżają skórę lub obniżają tempo powstawania nowych  komórek. Należy pamiętać, że nie wszystko pomaga wszystkim - potrzebny jest  własny plan walki z chorobą. Wybranie najskuteczniejszego rodzaju  leczenia w indywidualnym przypadku może trwać dość długo. Oto sposoby leczenia łuszczycy i wskazówki profilaktyczne:
Łuszczyca - leczenie zewnętrzne, czyli... Naturalna higiena regeneracyjna bez chemii myjącej.Sposób  utrzymywania    higieny ma wpływ na intensywność zmian łuszczycowych.  Chemiczne środki   myjące (mydła, żele, szampony itp.) mogą dodatkowo  drażnić rozstrojoną tkankę skórną i utrudniać proces  prawidłowej  regeneracji,  jednak  usuwanie zabrudzeń jest konieczne, aby uniemożliwić   rozwój  wtórnego  zakażenia. Optymalnym rozwiązaniem okazują się naturalne mikro- i  nanobąbelki powietrzno-wodne, które    działają sterylizująco i  dotleniająco. Dzięki nim używanie    detergentów jest zbędne, a powrót  do prawidłowej funkcji skóry niezakłócony, wzmocniony i    znacznie  szybszy. Poza tym, precyzyjnie oczyszczona powierzchnia skóry lepiej  wchłania miejscowe preparaty lecznicze, co potęguje efekt terapeutyczny.Specjalne kule piorące,      które bez utraty skuteczności prania ograniczają zużycie  środków     chemicznych, sprawiają, że ubrania są bardziej przyjazne dla   wrażliwej,    odbudowującej się tkanki. Im mniej proszku w praniu, tym  lepiej   wypłukana   odzież z drażniących pozostałości chemii. Ciepłe kąpiele zmniejszają ilość łusek, natomiast tarczki stają   się mniejsze, jednak trzeba uważać, gdyż gorąca woda nasila świąd. Można   dodać otręby pszenne - 1kg otrębów należy gotować przez 10-15 minut,   następnie przecedzić i odwar wlać do wanny. Innym rozwiązaniem są płyny natłuszczające do kąpieli.
Zimne kąpiele z dodatkiem filiżanki octu z jabłek doskonale  łagodzą świąd, podobnie  jak lód. Do plastikowej torebki należy włożyć  kilka kostek lodu i  przyłożyć do chorych obszarów skóry. Wskazane są  także kąpiele  przedramion w zimnej wodzie - należy zgiąć ręce w  łokciach i zanurzyć   je na 30-60 sekund, następnie wytrzeć ręce  ręcznikiem - zabieg powtarzać  codziennie.Przemienny prysznic wzmacnia cały organizm. Ciepła woda 2-3 minuty, zimna woda 10-20 sekund i od nowa.Słońce. 95% pacjentów odczuwa poprawę po regularnych intensywnych kąpielach słonecznych. Znanym miejscem klimoterapii jest Morze Martwe (oprócz słońca bogaty w minerały muł i woda morska  wyjątkowo skutecznie wspomagają leczenie łuszczycy). Łuszczyca nasila  się zimą w klimacie zmiennym i wilgotnym, dlatego w miarę możliwości  warto wyjeżdżać do ciepłych krajów. Promienie ultrafioletowe (zwłaszcza  beta) są skutecznym lekiem, jednak prowadzą także do oparzeń, co może być przyczyną raka skóry. Jedynym sprawdzonym wyjściem jest krem przeciwsłoneczny położony na zdrowe obszary skóry.
Naświetlanie miejsc łuszczycowych przy pomocy lamp leczniczych lub w solarium - konsultacja z lekarzem jest niezbędna!
Akupunktura może okazać się także pomocna w leczeniu łuszczycy..
.czym smarować zmiany łuszczycowe?Nawilżanie i zmiękczanie suchej skóry łagodzi przebieg choroby,  ograniczając świąd i powstawanie łusek. Obojętne olejki do ciała,  tłuszcze roślinne, galaretki wazelinowe, kremy, maści i płyny z  alantoiną, lanoliną, woskiem (parafiną), liposomami, witaminą F, masłem  shea, kwasem salicylowym lub mocznikiem skutecznie pomagają skórze  zatrzymywać wilgoć. Najlepiej stosować je tuż po kąpieli, gdy skóra jest  jeszcze mokra. Natomiast na świąd pomagają płyny z mentolem i kamforą.Krem kortyzonowy, dostępny bez recepty, zawiera mniej leku niż   kremy na receptę, jednak zawsze warto sprawdzić jego skuteczność. Jest   bezpieczny nawet na twarzy i w okolicach narządów płciowych. Należy   stosować tylko do osiągnięcia doraźnej poprawy i stopniowo odstawić,  gdyż  organizm po dłuższym czasie uodparnia się na jego działanie
Osłonięte chore miejsca. Przy pomocy plastrów lub plastykowej folii należy zakleić na kilka dni  wcześniej posmarowane kremem kortyzonowym zmiany skórne.  Dzięki temu  skóra mięknie, komórki ulegają zniszczeniu, co spowalnia ich   rozmnażanie. Metoda skuteczna tylko na małych obszarach, nie większych   od monety 5-złotowej, nie zadrapanych i nie zainfekowanych.Smołę węglową nakłada się bezpośrednio na tarczki lub   przygotowuje kąpiel z olejkiem zawierającym smołę, a głowę myje się   szamponem z tym środkiem. Preparaty smołowe mogą pozostawiać plamy i   mają intensywny zapach, dlatego należy postępować zgodnie z dołączoną   instrukcją. Stosowanie każdego specyfiku należy przerwać, gdy wystąpi  pieczenie lub podrażnienie skóry i  nie smarować obszarów odkrytych bez  naskórka.
Glinka indiańska zmieszana ze środkiem zmiękczającym doskonale  pomaga na chore łokcie i  kolana. Środek zmiękczający nadaje tarczkom  wilgotność, a glinka  przykrywa je.Organiczny olej kokosowy (BIO) to kolejna naturalna i skuteczna  alternatywa dla farmakologicznych preparatów nawilżających. Obecnie  staje się coraz bardziej popularny w leczeniu różnych zmian skórnych.
Uczep trójlistkowy to ziele często wykorzystywane w leczeniu łuszczycy. Wyciąg można spożywać, smarować skórę lub dodawać do kąpieli.
Okłady z namoczonego mielonego lnu łagodzą objawy łuszczycy
Pozostałe naturalne i sprawdzone preparaty do nacierania chorych miejsc:
 1x dziennie:  - miód do ciała z propolisem, - sok z aloesu, - maść żywokostowa, - napar z ziela przywrotnika i krwawnika, - olejek dziurawcowy,- olejek rumianku rzymskiego;
 2-3x dziennie:- nasiona wiesiołka dwuletniego utrzeć na miazgę lub zmiksować, - maść lub wyciąg z ziela jeżówki.
Łuszczyca - leczenie wewnętrzne, czyli co jeść...
Dieta chorych na łuszczycę powinna dostarczać dużo witaminy B2 i  H. Cebula, groch, kapusta,  marchew, szpinak, owoc głogu, miód, drożdże,  winogrona, śliwki i morele  suszone to podstawowe środki lecznicze.  Warto pić soki z marchwi, dyni i szpinaku. Zaleca się również suplementy  mineralne oraz regularny  post (5-7 dni w miesiącu lub 1 dzień w  tygodniu). Ryby i tran pomagają dzięki zawartości kwasu  tłuszczowego eikozopentaenowego  (EPA). Jednak skuteczność tej metody  jest uwarunkowana od indywidualnych predyspozycji.
Pozostałe wskazówki:Nadwaga sprzyja łuszczycy. Mimo braku naukowego wyjaśnienia tej zależności, stabilizacja wagi łagodzi dolegliwość. Stres może wywołać i wzmaga chorobę. Pomaga tygodniowy urlop lub krótkie oderwanie się od codziennych obowiązków.
Inne podejście do choroby. Najważniejsze jest zaakceptowanie  problemu i nauka skutecznych sposobów terapeutycznych. Jeśli od A do Z  nic nie pomogło, nie wolno się poddawać, lecz znowu zacząć od A. Uszkodzenia skóry mogą doprowadzić do nowych zmian. Chorzy na  łuszczycę nie powinni zbierać jeżyn, nosić za ciasnych butów, ciasnego  paska, używać tępej żyletki lub drażniących środków chemicznych. Infekcja nasila łuszczycę, dlatego ważne jest wczesne i skuteczne   leczenie każdego zakażenia oraz szczególna kontrola zmian łuszczycowych   w czasie infekcji. Wówczas zalecane są preparaty antyseptyczne.
http://artelis.pl/artykuly/21228/Luszczyca-to-zaden-problem-Skuteczne-leczenie-naturalne"
Artelis.pl serwis z artykułami do przedruku.            
   

Stewia jako naturalny słodzik

            
                        Cukier to produkt, który znajdziemy w praktycznie każdym domu. Używany jest przeważnie do słodzenia herbaty czy kawy. Można go też używać w innych celach, takich jak na przykład pieczenie ciasta.Trzeba jednak pamiętać, że nie należy on do surowców zdrowych, podobnie jak słodzik Niekiedy ludzie piją kawę lub herbatę bez cukru, co może być jednym z zaleceń podczas odchudzania lub po prostu osoby takie nie tolerują słodzenia. O wiele zdrowszy jest wówczas substytut takiego cukru, czyli słodzik.
Słodzik co prawda inaczej smakuje, ale jest bardzo wydajny. Jedna malutka pastylka jest słodsza od o wiele większej kostki cukru. Tenże produkowany jest z takich roślin, jak trzcina cukrowa czy burak cukrowy, którego tutaj nie należy nazywać warzywem. Również słodzik jest pozyskiwany z rośliny. Chodzi tutaj o roślinę należącą do licznego rzędu astrowców. Określana ona jest jako . Ta egzotyczna odmiana z rodziny wspomnianych astrowców jest uważana za surowiec o wiele słodszy niż cukier. Dlatego też używana jest czasem przy słodzeniu napojów i niektórych potraw. Niekiedy nazywana jest też słodkim ziołem Co prawda w smaku nie przypomina ona sztucznego słodziku, ale posiada substancje, które są wykorzystywane przy jego produkcji. Po raz pierwszy udało się je wyciągnąć z tej rośliny Japończykom, dlatego szybko rozprzestrzeniły się w całej Azji. Te substancje określane są jako stewiozydy. Wykorzystywane są nie tylko do słodzenia napojów, ale także przy takich potrawach i produktach, jak sos sojowy, tortilla, ciastko ryżowe, a nawet guma do żucia. Jest jednym z istotnych dodatków spożywczych.Jednakże ta roślina to niewielki krzew pochodzący z Ameryki Południowej. Występuje między innymi w Meksyku i Stanach Zjednoczonych. Charakteryzuje się dużą ilością gatunków z rodziny astrowatych, bo jest to liczba około 240 gatunków. Ten wykorzystywany w celach spożywczych nazywany jest konkretnie stewią rebaudiana.
Roślina ta może zarówno stanowić słodzik, jak i również być elementem dekoracyjnym na stołach. Jest ona o wiele zdrowsza niż cukier i o wiele bardziej słodka, a jedną z zalet okazuje się być to, że jest bardzo niskokaloryczna. Kolejną jej zaletą jest fakt, że może być też wykorzystywana w celach leczniczych. Jest idealnym surowcem dla osób chorych na cukrzycę, dzięki swoim właściwościom leczniczym. Pomaga w zwalczaniu nadciśnienia i posiada wiele substancji odżywczych, takich jak magnez, żelazo, cynk i witaminy A i C. Dlatego też spożywanie stewii uodparnia nasz organizm, przez co mniej jesteśmy podatni na wszelkie przeziębienia.
http://artelis.pl/sprawdz-legalnosc.html/serial:51759cff-cfb4-485b-ab43-4f7d5bef4303" rel="no-follow">Przedrukowano z artelis.pl
                   
                    <br/>
                    <i>dorotka789</i></article>
                               
   

Czym jest borelioza?

Autorem artykułu jest Aleksandra  Pawlak

Jak najbardziej letnie wyprawy do takich miejsc jak lasy stają się bardzo ciekawym sposobem na spędzenie wolnego, wakacyjnego czasu. Wiele osób nawet nie zdaje sobie sprawy z tego, że grozi to poważnymi chorobami. Najbardziej uwarunkowana w tym staje się borelioza, która swoje początki bierze od ukąszenia kleszcza.Ta choroba ma bardzo dużo objawów, które mogą świadczyć o jej występowaniu, jednak są to niekiedy tak rozbieżne objawy boreliozy, że czasami trudno jest je odpowiednio zdiagnozować, czy nawet uwzględnić, że coś dzieje się niedobrego. Jak najbardziej wobec stosowania odpowiedniego typu ochraniaczy na skórę można pomyśleć o grubszych spodniach, bluzkach. Warto też trzymać się z dala od miejsc zarośniętych, gdzie występuje najwięcej kleszczy. Młode kleszcze lubią także takie miejsca jak pnie drzew, dlatego warto zrezygnować z odpoczynku na takim miejscu, by uniknąć kontaktu z tymi owadami.Jeżeli natomiast nie udało się uniknąć kontaktu z kleszczem trzeba natychmiast zareagować. Koniecznie trzeba go usunąć ze skóry, jednak należy to zrobić w odpowiedni sposób.  Po usunięciu natychmiast trzeba przemyć skórę najlepiej spirytusem. Najkorzystniej jest udać się bezpośrednio do lekarza, aby nie doszło do rozprzestrzenienia się bakterii, powodujących boreliozę.Dobrze jest także w kwestii dbałości o swoje zdrowie i bezpieczeństwo uwzględnić stosowanie środków, które odstraszają kleszcze i groźne dla człowieka owady. Borelioza może być zdiagnozowana na podstawie takich objawów, jak tiki nerwowe twarzy, bóle oraz przykurcze mięśni, bóle bioder, zębów, jąder, u kobiet nagła nieregularność w przypadku menstruacji. Niekiedy objawem dość niepokojącym w przypadku tej choroby jest kwestia spadku sprawności seksualnej. Brak ochoty na seks może być jednym z wielu nietypowych objawów. Można także odczuwać skoki ciśnienia, albo też refluks żołądkowy. Na pewno tego typu niepokojące sygnały warto zbadać.
Pamiętać też należy, że ich występowanie wcale nie musi świadczyć o przebyciu choroby, jaką jest  Dlatego warto odpowiednio podejść do wszelkich symptomów zauważalnych w swoim organizmie. Na pewno po ukąszeniu kleszcza pozostaje ślad, który następnie może się rozrastać. Bywa, że niektóre osoby chore na boreliozę nawet nie są w stanie jej odpowiednio zdiagnozować, gdyż omamy słuchowe, takie jak dzwonienie w uszach mogą traktować, jako chwilowe objawy. Czasami zdarzają się w związku z tą właśnie chorobą również nietypowe napady padaczkowe, co warto dokładniej zbadać u lekarza.
Więcej informacji: borelioza.com.pl
Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl