sobota, 25 czerwca 2011

Pokrzywa - Napar wodny jako Herbata z pokrzywy.

Autorem artykułu jest J. O.

Pokrzywa -Urtica L. należy do rodzaju pokrzywowatych -Urticaceae Juss i  obejmuje roczne lub wieloletnie rośliny zielne z włoskami parzącymi, pokrywającymi łodygi i liście, które zawierają palący kwas mrówkowy i histaminę. Jest to ziele dwupienne, rzadziej jednopienne.
Znanych jest około 40 gatunków pokrzywy. W Polsce najczęściej spotyka się pokrzywę zwyczajną -U. dicica L.
Pokrzywa  zwyczajna należy do roślin wieloletnich, rozłogowych, z łodygami cztero-kanciastymi, pełnymi, wzniesionymi ku górze rozgałęzieniami, rozłogami  o  wysokości 50 -150 a nawet  200 cm. Rozłogi osiągają długość 35 - 45 cm.  Liście pokrzywy są naprzeciwległe, duże, podługowato - jajowate, o sercowatej nasadzie, grubo ząbkowane, od spodu pokryte włoskami parzącymi, z wolnymi przylistkami.   Kwitnienie od połowy czerwca do późnej jesieni.  Kwiaty pokrzywy są wiatropylne, zielonkawe, drobne,  zebrane w zwisające, graniaste kwiatostany, osadzone w pachwinach górnych liści. Pręcików 4, słupek 1. Owoce dojrzewają w sierpniu i wrześniu. Owocem pokrzywy  jest orzeszek.
Pokrzywa zawiera kwas askorbinowy, w zielonych liściach – a stężenie  jest dwukrotnie większe niż w owocach porzeczki czarnej, a karotenu większa niż w np. w  szczawiu.  Ponadto pokrzywa zawiera witaminy K i B2. Pokrzywa samą wartością pokarmową nie ustępuje roślinom motylkowym.
Z  liści pokrzywy pozyskuje się chlorofil używany w perfumerii i produkcji artykułów spożywczych oraz farmaceutyków. Z młodych liści sporządza się zupy, np. barszcz ukraiński i sałatę.Zdolność pokrzywy do tamowania krwawienia znana była już Dioskuridesowi, Pliniuszowi oraz innym uczonym i lekarzom antycznego świata.  Obecnie z liści pokrzywy sporządza się napar i wyciąg płynny stosowane do wewnątrz przy hipo- i awitaminozach oraz jako środek tamujący krwawienie przy krwotokach z nosa, macicy, płuc, nerek i z jelit, a zewnętrznie - dla leczenia ran i wrzodów.
Wyciąg z pokrzywy w połączeniu z wyciągiem płynnym z krwawnika zwiększa krzepliwość krwi. Liście pokrzywy wchodzą w skład mieszanek stosowanych w chorobach żołądkowo-jelitowych, a zwłaszcza w skład różnego rodzaju preparatów, przepisywanych przy przewlekłych zapaleniach wątroby, zapaleniach przewodów żółciowych, zaparciach spowodowanych zwiotczeniem jelit i zapaleniach pęcherzyka żółciowego.Pokrzywa sprzyja zwiększeniu się zawartości hemoglobiny we krwi i zwiększeniu liczby czerwonych krwinek.  Jest pomocna także w leczeniu cukrzycy.

Liście pokrzywy zawierają kwasy organiczne, witaminy B, C i K, sole mineralne, związki  potasu i żelaza oraz wapnia a także rozpuszczalną krzemionkę. Ponad to Herbata z pokrzywy działa działają moczopędnie i  poprawia przemianę materii, pobudzając jednocześnie krążenie krwi i wzmacniając organizm. Herbata z pokrzywy skutecznie obniża poziom cukru we krwi i ciśnienie. Wedle zaleceń dwie do trzech filiżanek dziennie przynosi efekty.
Pokrzywę zaleca się również przy niedokrwistości, chorobach wątroby i dróg żółciowych, niestrawności, skazie limfatycznej, kamicy moczowej, zaburzeniach w trawieniu, owrzodzeniu żołądka, podagrze, żylakach odbytu, jako środek moczopędny i wiatropędny.
Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Łyk pomidora to zdrowia zapora

Autorem artykułu jest Li Li

Lato jest okresem przyświecającym dojrzewaniu wielu owoców oraz warzyw. Również i pomidory wraz z intensywnością kąpieli słonecznych czerwienieją i uśmiechają się do nas coraz bardziej soczyście.
Każdy z nas lubi oraz jada je w innym wydaniu. Jedni jedzą je na surowo niczym jabłko, inni w sałatce z dressingiem jogurtowym lub ziołowym, inni z oliwa i bazylia. Są tacy, którzy wolą zjeść je na ciepło lub nafaszerowane serem feta i „uduszone” na grillu. Jak widać pomidor może przybierać całą gamę form oraz kreacji smakowych i prezencyjnych.
Jednakże zaskakującym, a wręcz paradoksalnym, może być fakt, iż pomidory najbardziej wartościowe są dla organizmu w formie przetworzonej. Są one swoista ciekawostką w rodzinie fruktów, które największe bogactwo oraz skuteczność posiadają w stanie surowym. Jednak te przetworzone również, świadomie lub nie, towarzyszą nam w życiu codziennym oraz w kuchni. Używamy nie tylko przeciery oraz koncentraty do zup i sosów, ale też sączymy sok z pomidorów.
Sok z pomidorów zawiera ogromne pokłady witaminy C oraz E, które mają działania jak najbardziej pozytywne przede wszystkim na skórę. Można zaryzykować stwierdzeniem, iż odpowiadają za nasza urodę. Wzmacniają oraz dotleniają naczynia krwionośne dodając blasku przygaszonej cerze. Skutecznie odstraszają nie lubiane przez kobiety zmarszczki oraz opóźniają procesy starzenia się.  Poza tym sok taki jest źródłem witamin A, B oraz C, które powinny być fundamentem codziennej zbilansowanej diety. Dostarcza wielu mikroelementów oraz przeciwutleniaczy. Można zauważyć jego dobroczynny wpływ na cały organizm. Przyczynia się do prawidłowego funkcjonowania nerek oraz serca. Jego dobrodziejstwo zmniejsza ryzyko zachorowań na nowotwory. Działa również na układ pokarmowy, regulując procesy trawienne. Dzięki niskiej kaloryczności, a wysokiej zawartości błonnika stosować go powinno się w dietach odchudzających. To nie koniec jego magicznej mocy. Po wypiciu soku z pomidorów, jak za dotknięciem magicznej różdżki znika kac, który długo lubi męczyć „po spożyciu”.
W XXI wieku społeczeństwo wkroczyły w dobę obarczoną chorobami cywilizacyjnymi, które urosły do rangi niemal epidemii. Dlatego korzystajmy z naturalnych dobrodziejstw i ratujmy swoje zdrowie. Zajadajmy się pomidorami na tysiąc możliwych sposobów. Odwiedzając restauracje włoskie, wybierajmy z kart menu dania bogate w oficjalne kolory włoskiej flagi. Sięgajmy po czerwień pomidorów oraz zieleń bazylii. Wyjdzie nam to zdecydowanie na zdrowie.   

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

niedziela, 19 czerwca 2011

Rwa kulszowa - Jak leczyć?

Autorem artykułu jest Piotr  Włast

Rwa kulszowa to jedno z tych schorzeń, których sama nazwa może budzić nasze przerażenie. Choroba atakuje przede wszystkim mężczyzn po trzydziestym roku życia, ujawnia się poprzez wyjątkowo silny ból okolicy lędźwiowej uniemożliwiający podejmowanie jakiejkolwiek aktywności.
Rwa kulszowa - mówi się o niej wiele, chorzy nie powinni więc skarżyć się na niedobór informacji na temat schorzenia, które nie pozwala im normalnie żyć. Okazuje się jednak, że w mediach i przekazach ustnych możemy spotkać się z wyjątkowo dużą liczbą mitów i półprawd, pacjent ze zdiagnozowaną rwą kulszową na ogół nabiera więc przekonania, że już nigdy nie będzie mógł żyć bez bólu, a pozbycie się schorzenia będzie graniczyło z cudem.
Lekarze już od jakiegoś czasu podejmują energiczne próby mające na celu walkę ze wspomnianymi mitami, szczególny nacisk kładą przy tym na informację o tym, że rwę kulszową można leczyć. Najbardziej popularne jest tak zwane leczenie zachowawcze, a więc takie, które podejmuje się w momentach, w których ataki choroby są najczęstsze i najbardziej dokuczliwe. Choremu zaleca się wówczas leżenie na wznak i całkowitą rezygnację z aktywności fizycznej, leczenie zachowawcze obejmuje jednak również łagodzenie bólu przy wykorzystaniu odpowiednich środków farmakologicznych. Leczenie zachowawcze zakłada również dostarczanie choremu niezbędnych witamin oraz leków, których zadaniem jest rozluźnienie mięśni, praca z osobą dotkniętą atakiem rwy kulszowej przebiega jednak zawsze w oparciu o indywidualne zalecenia lekarza.Kilka dni po rozpoczęciu leczenia zachowawczego atak rwy kulszowej ustępuje, dotyczy to przy tym nawet ataków bardzo ostrych i gwałtownych. Wielu chorych uważa wówczas, że czas ich leczenia minął definitywnie i właśnie na tym polega najpoważniejszy błąd, z którym mamy do czynienia. W rzeczywistości mówimy jedynie o wstępie do walki z chorobą, ta jest bowiem skuteczna przede wszystkim wówczas, gdy chory uświadamia sobie, że czeka go rehabilitacja. Forma rehabilitacji jest dopasowywana przez lekarza do indywidualnych potrzeb pacjenta i stopnia zaawansowania choroby, możemy mówić jednak miedzy innymi o specjalnych ćwiczeniach rozluźniających, masażach mięśni przykręgusłupowych oraz zabiegach prowadzonych przez fizykoterapeutę.
Więcej informacji na temat choroby znajdziesz na stronie: http://www.rwakulszowa.info.pl

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

środa, 8 czerwca 2011

Ostropest plamisty – lek na wątrobę

Autorem artykułu jest Little  Mole
Ostropest plamisty to roślina z właściwościami leczniczymi. Doskonale nadaje się do leczenia takich narządów jak: wątroba, woreczek żółciowy, trzustka i nerki.
Ostropest plamisty (lek na wątrobę) to roślina pochodząca z obszaru śródziemnomorskiego ale rosnąca w wielu zakątkach świata, w tym w Polsce jako roślina uprawna lub zdziczała. Już w I wieku naszej ery lecznicze właściwości Ostropestu plamistego poznał Pliniusz Starszy. Do dzisiaj wykorzystywana w leczeniu lub w działaniu profilaktycznym (np. niweluje wpływ substancji toksycznych, jeżeli ktoś pracuje w szkodliwych warunkach). Ostropest plamisty sprawdza się przy takich dolegliwościach jak: wzdęcia, marskość wątroby, zapalenie wątroby, stłuszczeniu wątroby, nieżytach dróg żółciowych, kamicy żółciowej, a także po żółtaczce, w trakcie leczenia nowotworów.Owoce ostropestu plamistego zawierają sylimaryne, która chroni zdrowe komórki wątroby przed uszkodzeniem, a zniszczone komórki regeneruje. Ponadto ostropest plamisty chroni wątrobę przed truciznami m.in. takimi jak alkohol, czy nawet truciznami muchomora sromotnikowego.Liczne badania kliniczne dowiodły, że Ostropest można stosować na bóle wątroby. Jedno wykazało poprawę u osób z wątrobą uszkodzoną nadużywaniem alkoholu. Drugie na osobach z uszkodzoną wątrobą w wyniku stosowania leków psychotropowych. Inne z kolei badanie wykazało poprawę u robotników pracujących w toksycznych warunkach.Ostropest plamisty jest na tyle ciekawy, że stwierdzono u niego odporność na skażenia. Dwoje uczonych V. Zheljazkov i S. Nikolov dowiedli, że ostropest odporny jest na zatrucia przemysłowe, także metalami: kadmem, ołowiem, cynkiem i miedzią. Swoją tezę poparli doświadczeniem, które polegało na zasadzeniu ostropestu na obszarze zatrutym przez hutę w różnych odległościach, a nawet przy samej hucie. Wyniki były zdumiewające bowiem roślina nie wykazała żadnych zmian oprócz zmniejszonej ilości nasion proporcjonalnie do odległości od huty lub w ogóle ich nie zmniejszała. Roślina nie była w żadnym stopniu zatruta metalami co może świadczyć o jej wielkich właściwościach leczniczych i odporności co może nadawać się na ból wątroby.plamiasty wykazuje nie tylko korzystny wpływ na wątrobę i woreczek żółciowy, ale także ochrania nerki i obniża poziom cholesterolu we krwi. Ostropest plamisty zwiększa ponadto odporność organizmu.
---
   Artykuł napisany na podstawie:
www.naleczenie.pl
www.watroba-woreczek.pl
www.pl.wikipedia.org/wiki/Ostropest_plamisty

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

piątek, 3 czerwca 2011

Nasze zdrowie- Właściwości aloesu

Autorem artykułu jest Anna Kacperska
Najnowsze badania dotyczące właściwości aloesu naprawdę zaskakują. Poprzez picie miąższu aloesowego możesz wspomóc proces odchudzania. Zapraszam do przeczytania artykułu!
ALOES- to wieloletnia roślina, odporna na suszę, która w przeszłości była wykorzystywana w różnych dziedzinach medycyny. Nasze środowisko oraz dieta przez szereg lat uległy tak potężnym niekorzystnym zmianom, że wracamy do różnych produktów naturalnych, w tym także do aloesu, chcąc wykorzystać jego lecznicze właściwości. Większość z nas zna aloes z kosmetyków, jednak w ciągu ostatnich lat wykonano wiele badań, które świadczą o odżywczych właściwościach tej rośliny i możliwości wykorzystania także jako elementu codziennej diety.Aloes zawiera 99 – 99,5% wody, przy średnim pH 4,50. Do pozostałych składników należy ponad 75 różnych związków, w tym: witaminy, minerały, enzymy, cukry, związki fenolowe, ligniny, aminokwasy i kwas salicylowy.
WITAMINY
W aloesie znajdziemy większość witamin, poza witaminą D. Roślina ta obfituje w antyoksydanty: witaminę A, C oraz E, witaminy z grupy B, kwas foliowy, a nawet witaminę B12, której brakuje w diecie wegetarian.
ENZYMY
Okazuje się, że lipazy i amylazy wchodzące w skład aloesu, pomagają w trawieniu rozkładając tłuszcze oraz cukry. Enzym – karobksypeptydaza inaktywuje w naszym organizmie bradykininę, dając efekt przeciwzapalny i przeciwbólowy (bradykinina powoduje w naszym organizmie rozszerzenie naczyń krwionośnych, co powoduje ból).
MINERAŁY
Aloes jest świetnym źródłem składników mineralnych, zawiera między innymi sód, potas, wapń, magnez, mangan, miedź, cynk, chrom oraz żelazo. Wykazano, że picie miąższu aloesowego ma działanie anty – alergiczne. Aloes zapobiega tworzeniu się histaminy z aminokwasów, która jest uwalniana w wielu reakcjach alergicznych, powodując swędzenie i ból.
CUKRY
Cukry pochodzą z warstwy pod skórką, wokół miąższu. Stanowią one 25% frakcji stałej i obejmują zarówno mono-, jak i polisacharydy. Zdecydowanie najważniejsze są długie łańcuchy polisacharydów, glukozy i mannozy, zawierające tzw. gluko-mannan. Po spożyciu aloesu, cukry te wiążą się z receptorami jelit i tworzą barierę, zapobiegając "zespołowi nieszczelnego jelita". W odróżnieniu od innych cukrów, które są trawione przed wchłanianiem, polisacharydy są wchłaniane kompletnie i pojawiają się we krwi bez zmian. Tutaj, działają jako modulatory immunologiczne - zdolne do wzmacniania i opóźniania reakcji naszego układu odpornościowego.
ANTRACHINONY
W dużych ilościach związki te wywierają ogromny wpływ przeczyszczający, ale w mniejszych, okazują się być pomocne stymulując pracę przewodu pokarmowego oraz są silnymi środkami anty - drobnoustrojowymi i posiadają silne działanie przeciwbólowe. Miejscowo mogą absorbować światło ultrafioletowe, zmniejszają wytwarzanie melaniny i tendencję do hiper-pigmentacji (nadmiernego opalenia skóry). Aloes zawiera także ligninę – substancję, która pomaga w transporcie różnych składników aktywnych w głąb skóry, aby odżywić skórę właściwą – właściwość tą wykorzystuje się w kremach z dodatkiem aloesu.
KWAS SALICYLOWY -To związek posiadający działanie przeciwzapalne i antybakteryjne. Miejscowo pomaga w oczyszczeniu rany z martwiczych tkanek.
AMINOKWASY-Są budulcem białek. Miąższ aloesowy zawiera 20 z 22 niezbędnych aminokwasów potrzebnych przez ludzkie ciało i siedem z ośmiu podstawowych aminokwasów, których organizm nie może syntetyzować. Muszą one być spożywane wraz z żywnością.Co sprawia, że aloes działa? Zaskakujące jest, że widoczne efekty lecznicze aloesu mogą być zauważone przez tak małej ilości materiału stałego (tylko 0,5 – 1%)! Niektórzy badacze uważają, że występuje działanie synergistyczne między wszystkimi składnikami rośliny, co daje wynik, który jest większy niż suma poszczególnych działań. Dlatego bardziej rozsądne jest picie miąższu aloesowego, niż korzystanie z preparatów, będących źródłem pojedynczych związków pochodzących z materiału stałego tej rośliny. Być może jest trochę prawdy w starożytnym tekście Ayurvedic z Indii: “Extracting drugs from a part of the plant is taking out the intelligence and throwing away the wisdom”. Dowody naukowe wskazują, że podstawowe miejsca działania aloesu/Tkanka nabłonkowa - nabłonek jest warstwą komórek, która obejmuje powierzchnię ciała i komunikuje się z otoczeniem. Skóra, największy organ ciała, stanowi również największą powierzchnię nabłonka – ale tkanka nabłonkowa to także inne obszary linii nosa, zatok, płuc, jamy ustnej, przełyku i przewodu pokarmowego, a także dróg rodnych. Właściwości lecznicze aloesu dotyczą tu działania na powierzchni i membran, a nie wewnątrz organów.
Układ odpornościowy - tu aloes wywiera wpływ na system cytokin, hamując procesy zapalne.Aloes przyspiesza także gojenie uszkodzonych tkanek nabłonkowych i owrzodzenia podudzi przez zapewnienia niezbędnych mikroelementów, działanie przeciwzapalne, antybakteryjne i stymulację fibroblastów skóry.
JAK STOSOWAĆ ALOES?
Aloes może być stosowany wewnętrznie jako napój lub stosowany miejscowo. Zasadniczym składnikiem każdego produktu, powinien być stabilizowany żel z aloesu. Zatem, w czasie produkcji, aloes nie może być traktowany wysoką temperaturą czy filtrowany, ponieważ niszczone są w ten sposób podstawowe związki, takie jak enzymy i polisacharydy. Niestety istnieje wiele produktów, które zawierają znacznie przetworzony aloes i praktycznie nie wykazują leczniczych właściwości – dotyczy to szczególnie tanich kapsułek z suszonych liści aloesu.
www.metamorfozadiety.blogspot.com

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl