Zrosty pooperacyjne - jak zapobiegać

           


 Autor: EKA

Zrosty to nieprawidłowe połączenia pomiędzy tkankami i narządami wewnętrznymi. Powstają niemal po każdej operacji chirurgicznej. Przecięcie chirurgiczne tkanek, usunięcie fragmentu lub całego narządu czy podrażnienie otrzewnej przez jej otarcie uruchamia proces gojenia się rany - powstaje skrzep zamykający naczynia krwionośne, odtwarzają się połączenia pomiędzy tkankami, następuje też regeneracja nabłonków i powstanie blizny. Zrosty to właśnie pasma włóknistych zbliznowaceń tkanek, które powstają wewnątrz ciała. Można je znaleźć w całym organizmie pomiędzy niemal wszystkimi narządami i tkankami. Niekiedy jednak ta uszkodzona tkanka nie formuje samej tylko blizny, ale wchodzi w kontakt z innym obszarem objętym stanem zapalnym i powstaje pasmo tkanki bliznowatej - zrost - pomiędzy dwoma obszarami. W efekcie odczuwamy przewlekłe, nawracające bóle w podbrzuszu czy też w innym miejscu, gdzie doszło do nieprawidłowego zrośnięcia tkanek.


Zrosty w przebiegu pooperacyjnym mogą prowadzić do poważnych powikłań w postaci:
- niedrożności jelit -  jest to najpoważniejsze  powikłanie, które najczęściej wymaga leczenia operacyjnego (powtórnej operacji), uwolnienia zrostów i przywrócenia  drożności przewodu pokarmowego
- dysfunkcji przewodu pokarmowego związanej ze zwężeniem jelita, co  powoduje wzdęcia i dolegliwości bólowe
- niepłodności - zrosty zlokalizowane w miednicy małej i wewnątrz narządu rodnego (np. po cięciu cesarskim).
- zespołów bólowych


Nie wszystkie zrosty powodują dolegliwości w obrębie jamy brzusznej. Przykładowo zrosty pokrywające jajniki powodują dolegliwości bólowe, a zaburzenia związane są ze zmianami objętości funkcjonującego jajnika. Objawy związane z powstawaniem zrostów po zabiegach mogą się pojawić nawet 10 lat po operacji. Zrosty powodują niepłodność poprzez zmianę stosunków anatomicznych pomiędzy jajowodami i jajnikami, pokrywając powierzchnie jajników uniemożliwiają prawidłową owulację.


Największym odsetkiem ryzyka powstania zrostów pooperacyjnych charakteryzują się zabiegi wykonywanie na jajnikach i jajowodach, usunięcie torbieli jajników, ciąży pozamacicznej, zrostów okołoprzydatkowych, usunięcie mięśniaków  oraz operacji wykonywanych w trakcie toczącego się stanu zapalnego w miednicy mniejszej. Ryzyko istnieje także w różnego rodzaju histerektomiach (usunięcie macicy) oraz przy operacjach sterylizacji jajowodów i cesarskiego cięcia. Ta ostatnia, często traktowana przez kobiety jako zwykły zabieg mający uchronić przed wielogodzinnym bolesnym porodem, jest w rzeczywistości operacją chirurgiczną. Dlatego zakwalifikowanie ciężarnej lub rodzącej do cięcia cesarskiego powinno być poprzedzone przedstawieniem jej wszystkich za i przeciw. Patologiczne zrosty, często powstające po takiej operacji, mogą być później przyczyną dyskomfortu życia codziennego, ale też komplikacji przy kolejnym cesarskim cięciu.


Zrosty różnią się postacią - od cienkich i prawie przezroczystych do grubych, gęstych i nieprzezroczystych. U kobiet z endometriozą mogą one przytwierdzać jajnik do bocznej ściany miednicy lub rozciągać się między pęcherzem moczowym a macicą. Endometrioza może wywoływać miejscowe stany zapalne, które są kluczowym czynnikiem powstawania zrostów. W niektórych przypadkach, zrosty mogą rozwinąć się do tego stopnia, że powodują zjawisko tak zwanego „unieruchomienia" macicy.


Zrostom i komplikacjom, jakie powstają w ich wyniku można jednak zapobiec. Na rynku pojawiły się preparaty zapobiegające powstawaniu zrostów pooperacyjnych, np. Hyalobarrier Gel. To kwas hialuronowy w postaci gęstego, lepkiego żelu. Kwas hialuronowy to jeden z głównych składników ludzkiej tkanki łącznej oraz nabłonkowej i międzybłonkowej. Dzięki wysokiej lepkości żel idealnie przylega do powierzchni tkanek i ścian jamy brzusznej, tworząc barierę oddzielającą tkanki podczas fazy regeneracji po zabiegu chirurgicznym.


Jest wskazany do zapobiegania tworzeniu się zrostów pooperacyjnych lub do zmniejszania ich liczby i ciężkości po zabiegach operacyjnych w obrębie jamy brzusznej i miednicy. Pozostaje w miejscu aplikacji 7 dni, dając w tym czasie maksimum ochrony przeciwzrostowej w czasie krytycznym, kiedy może dojść do ich powstania, czyli w ciągu 3-5 dni. Żel jest całkowicie wchłaniany i degradowany naturalną drogą w ciągu 4 tygodni po zastosowaniu.


Hyalobarrier Gel uzyskał pozytywną opinię oraz rekomendację Polskiego Towarzystwa Ginekologicznego jako preparat o wysokim bezpieczeństwie stosowania i najlepiej udokumentowanej skuteczności zapobiegania powstawaniu zrostów.


Profilaktyka powstawania zrostów jest zalecana kobietom w wieku reprodukcyjnym, które planują jeszcze posiadanie potomstwa. Do zabiegów szczególnego ryzyka powstawania zrostów należą:


- zabiegi usuwania torbieli
- zabiegi dotyczące usuwania endometriozy
- zabiegi przeprowadzane na jajowodach
- usuwanie mięśniaków, szczególnie na ścianie tylnej
- adhezjoliza wcześniej powstałych zrostów
- operacje histeroskopowe u kobiet planujących posiadanie potomstwa


Zastosowanie żelu zapobiegającego powstawaniu jest wskazane także u pacjentek, u których w kolejnej laparotomii stwierdzono trudności z otwarciem powłok i dostępem do pola operacyjnego. Może to ułatwić kolejne operacje u takich kobiet.


Warto przed planowaną operacją, po konsultacji z lekarzem, zaopatrzyć się w preparat, aby uniknąć ryzyka wystąpienia zrostów pooperacyjnych.



 Licencjonowane artykuły dostarcza Artelis.pl.
     numer seryjny:528ce3e9-a1e0-45e7-bf92-0ee25bef4303
       

Łuszczyca to żaden problem! Skuteczne leczenie naturalne

           


 Autor: Dr Grand

- przyczyna łuszczycy nie jest znana,
 - indywidualny charakter objawów,
 - środki pomocne u jednych pacjentów u innych mogą okazać się nieskuteczne,
 - efektywna metoda po pewnym czasie może stracić na skuteczności,
 - łuszczyca ma charakter dziedziczny.

 Normalnie skóra odnawia się po 30 dniach - jest to czas przedostania się  komórek z głębszych warstw na powierzchnię skóry. Komórki chorego na  łuszczycę trafiają na powierzchnię po 3 dniach, jakby organizm stracił  naturalną kontrolę nad tym procesem. Nadmiar nowych tkanek trafia na  powierzchnię, czego rezultatem są czerwone, czasami swędzące wybrzuszenia  pokryte drobnymi łuskami lub grubymi, białymi płytkami - powstają tzw.  tarczki. Łuszczyca ma tendencję do pełnoobjawowych nawrotów, między którymi występują okresy bezobjawowe. 

 Rodzaje łuszczycy:
 - łuszczyca zwykła jest najbardziej powszechna, dotyka 9 na 10  chorych; zapalne, łuszczące się ogniska skórne pojawiają się na dużych  obszarach ciała (tułowie i kończyny, głównie łokcie, kolana, dłonie,  okolice pępka, dół pleców i owłosiona skóra głowy); mogą wystąpić także  dołki na powierzchni paznokci oraz pogrubienie lub uniesienie płytki  paznokcia;
 - łuszczyca kropelkowa; małe plamy przypominające krople farby; zwykle występuje u dzieci, często po infekcjach wirusowych, tj. grypa czy mononukleoza zakaźna; może też poprzedzać paciorkowcowe zapalenie gardła;
 - łuszczyca głowy; zaczerwieniona i łuszcząca się skóra często pojawia się wzdłuż linii włosów, może być swędząca i prowadzić do ostrego łupieżu;
 - łuszczyca fałdów skórnych; drobne, ograniczone i czerwone  obszary pojawiające się w okolicach pach, pachwin i pod piersiami; mało  łuszczenia lub zupełnie go brak;
 - łuszczyca krostkowa; występuje na dłoniach i podeszwach stóp,  sporadycznie może być bardziej rozległa; małe, wyniosłe i żółte krosty  są przyczyną powstawania strupów; pojawia się gorączka i wysoka liczba białych krwinek (leukocytoza), co wymaga specjalistycznego leczenia;
 - erytrodermia łuszczycowa to najrzadszy, ale najpoważniejszy typ  łuszczycy; rozległe zaczerwienienie całej skóry przy niewielkim  łuszczeniu; przyczyną jest nieprawidłowe rozszerzenie naczyń  krwionośnych pod skórą, co prowadzi do szybkiej utraty ciepła i zaburzeń  równowagi płynów ustrojowych; potencjalnie zagraża życiu i wymaga  natychmiastowego leczenia
 Maksymalnie 1 osoba na 5 z łuszczycą choruje na stan zapalny stawów tzw. artropatia łuszczycowa, która wymaga szybkiego leczenia.

 Nie znając przyczyn, leczenie przyczynowe jest niemożliwe, dlatego  pozostaje wyłącznie leczenie objawowe, polegające głównie na kompleksowym  wsparciu funkcji układu odpornościowego oraz na stosowaniu kremów i  maści, które nawilżają skórę lub obniżają tempo powstawania nowych  komórek.
 Należy pamiętać, że nie wszystko pomaga wszystkim - potrzebny jest  własny plan walki z chorobą. Wybranie najskuteczniejszego rodzaju  leczenia w indywidualnym przypadku może trwać dość długo.

 Oto sposoby leczenia łuszczycy i wskazówki profilaktyczne:

 Łuszczyca - leczenie zewnętrzne, czyli...

 Naturalna higiena regeneracyjna bez chemii myjącej. Sposób  utrzymywania    higieny ma wpływ na intensywność zmian łuszczycowych.  Chemiczne środki   myjące (mydła, żele, szampony itp.) mogą dodatkowo  drażnić rozstrojoną tkankę skórną i utrudniać proces  prawidłowej  regeneracji,  jednak  usuwanie zabrudzeń jest konieczne, aby uniemożliwić   rozwój  wtórnego  zakażenia. Optymalnym rozwiązaniem okazują się naturalne mikro- i  nanobąbelki powietrzno-wodne, które    działają sterylizująco i  dotleniająco. Dzięki nim używanie    detergentów jest zbędne, a powrót  do prawidłowej funkcji skóry niezakłócony, wzmocniony i    znacznie  szybszy. Poza tym, precyzyjnie oczyszczona powierzchnia skóry lepiej  wchłania miejscowe preparaty lecznicze, co potęguje efekt terapeutyczny.



Specjalne kule piorące,      które bez utraty skuteczności prania ograniczają zużycie  środków     chemicznych, sprawiają, że ubrania są bardziej przyjazne dla   wrażliwej,    odbudowującej się tkanki. Im mniej proszku w praniu, tym  lepiej   wypłukana   odzież z drażniących pozostałości chemii.

 Ciepłe kąpiele zmniejszają ilość łusek, natomiast tarczki stają   się mniejsze, jednak trzeba uważać, gdyż gorąca woda nasila świąd. Można   dodać otręby pszenne - 1kg otrębów należy gotować przez 10-15 minut,   następnie przecedzić i odwar wlać do wanny. Innym rozwiązaniem są płyny natłuszczające do kąpieli.



Zimne kąpiele z dodatkiem filiżanki octu z jabłek doskonale  łagodzą świąd, podobnie  jak lód. Do plastikowej torebki należy włożyć  kilka kostek lodu i  przyłożyć do chorych obszarów skóry. Wskazane są  także kąpiele  przedramion w zimnej wodzie - należy zgiąć ręce w  łokciach i zanurzyć   je na 30-60 sekund, następnie wytrzeć ręce  ręcznikiem - zabieg powtarzać  codziennie.

 Przemienny prysznic wzmacnia cały organizm. Ciepła woda 2-3 minuty, zimna woda 10-20 sekund i od nowa.

 Słońce. 95% pacjentów odczuwa poprawę po regularnych intensywnych kąpielach słonecznych. Znanym miejscem klimoterapii jest Morze Martwe (oprócz słońca bogaty w minerały muł i woda morska  wyjątkowo skutecznie wspomagają leczenie łuszczycy). Łuszczyca nasila  się zimą w klimacie zmiennym i wilgotnym, dlatego w miarę możliwości  warto wyjeżdżać do ciepłych krajów. Promienie ultrafioletowe (zwłaszcza  beta) są skutecznym lekiem, jednak prowadzą także do oparzeń, co może być przyczyną raka skóry. Jedynym sprawdzonym wyjściem jest krem przeciwsłoneczny położony na zdrowe obszary skóry.



Naświetlanie miejsc łuszczycowych przy pomocy lamp leczniczych lub w solarium - konsultacja z lekarzem jest niezbędna!



Akupunktura może okazać się także pomocna w leczeniu łuszczycy.

 ...czym smarować zmiany łuszczycowe?

 Nawilżanie i zmiękczanie suchej skóry łagodzi przebieg choroby,  ograniczając świąd i powstawanie łusek. Obojętne olejki do ciała,  tłuszcze roślinne, galaretki wazelinowe, kremy, maści i płyny z  alantoiną, lanoliną, woskiem (parafiną), liposomami, witaminą F, masłem  shea, kwasem salicylowym lub mocznikiem skutecznie pomagają skórze  zatrzymywać wilgoć. Najlepiej stosować je tuż po kąpieli, gdy skóra jest  jeszcze mokra. Natomiast na świąd pomagają płyny z mentolem i kamforą.



Krem kortyzonowy, dostępny bez recepty, zawiera mniej leku niż   kremy na receptę, jednak zawsze warto sprawdzić jego skuteczność. Jest   bezpieczny nawet na twarzy i w okolicach narządów płciowych. Należy   stosować tylko do osiągnięcia doraźnej poprawy i stopniowo odstawić,  gdyż  organizm po dłuższym czasie uodparnia się na jego działanie.



Osłonięte chore miejsca. Przy pomocy plastrów lub plastykowej folii należy zakleić na kilka dni  wcześniej posmarowane kremem kortyzonowym zmiany skórne.  Dzięki temu  skóra mięknie, komórki ulegają zniszczeniu, co spowalnia ich   rozmnażanie. Metoda skuteczna tylko na małych obszarach, nie większych   od monety 5-złotowej, nie zadrapanych i nie zainfekowanych.

 Smołę węglową nakłada się bezpośrednio na tarczki lub   przygotowuje kąpiel z olejkiem zawierającym smołę, a głowę myje się   szamponem z tym środkiem. Preparaty smołowe mogą pozostawiać plamy i   mają intensywny zapach, dlatego należy postępować zgodnie z dołączoną   instrukcją. Stosowanie każdego specyfiku należy przerwać, gdy wystąpi  pieczenie lub podrażnienie skóry i  nie smarować obszarów odkrytych bez  naskórka.



Glinka indiańska zmieszana ze środkiem zmiękczającym doskonale  pomaga na chore łokcie i  kolana. Środek zmiękczający nadaje tarczkom  wilgotność, a glinka  przykrywa je.

 Organiczny olej kokosowy (BIO) to kolejna naturalna i skuteczna  alternatywa dla farmakologicznych preparatów nawilżających. Obecnie  staje się coraz bardziej popularny w leczeniu różnych zmian skórnych.


Uczep trójlistkowy to ziele często wykorzystywane w leczeniu łuszczycy. Wyciąg można spożywać, smarować skórę lub dodawać do kąpieli.



Okłady z namoczonego mielonego lnu łagodzą objawy łuszczycy.



Pozostałe naturalne i sprawdzone preparaty do nacierania chorych miejsc:
 1x dziennie:
 - miód do ciała z propolisem,
 - sok z aloesu,
 - maść żywokostowa,
 - napar z ziela przywrotnika i krwawnika,
 - olejek dziurawcowy,
 - olejek rumianku rzymskiego;
 2-3x dziennie:
 - nasiona wiesiołka dwuletniego utrzeć na miazgę lub zmiksować,
 - maść lub wyciąg z ziela jeżówki.

 Łuszczyca - leczenie wewnętrzne, czyli co jeść...

 Dieta chorych na łuszczycę powinna dostarczać dużo witaminy B2 i  H. Cebula, groch, kapusta,  marchew, szpinak, owoc głogu, miód, drożdże,  winogrona, śliwki i morele  suszone to podstawowe środki lecznicze.  Warto pić soki z marchwi, dyni i szpinaku. Zaleca się również suplementy  mineralne oraz regularny  post (5-7 dni w miesiącu lub 1 dzień w  tygodniu).



 Ryby i tran pomagają dzięki zawartości kwasu  tłuszczowego eikozopentaenowego  (EPA). Jednak skuteczność tej metody  jest uwarunkowana od indywidualnych predyspozycji.



Pozostałe wskazówki:

 Nadwaga sprzyja łuszczycy. Mimo braku naukowego wyjaśnienia tej zależności, stabilizacja wagi łagodzi dolegliwość.  



Stres może wywołać i wzmaga chorobę. Pomaga tygodniowy urlop lub krótkie oderwanie się od codziennych obowiązków.



Inne podejście do choroby. Najważniejsze jest zaakceptowanie  problemu i nauka skutecznych sposobów terapeutycznych. Jeśli od A do Z  nic nie pomogło, nie wolno się poddawać, lecz znowu zacząć od A.

 Uszkodzenia skóry mogą doprowadzić do nowych zmian. Chorzy na  łuszczycę nie powinni zbierać jeżyn, nosić za ciasnych butów, ciasnego  paska, używać tępej żyletki lub drażniących środków chemicznych.
 
 Infekcja nasila łuszczycę, dlatego ważne jest wczesne i skuteczne   leczenie każdego zakażenia oraz szczególna kontrola zmian łuszczycowych   w czasie infekcji. Wówczas zalecane są preparaty antyseptyczne.



 Licencjonowane artykuły dostarcza Artelis.pl.
     numer seryjny:521b998c-b340-4d25-88f2-6ca55bef4303
       

Tajemniczy cholesterol

           


 Autor: Małgorzata Jakubczyk

Przypomnijmy, że nasz organizm czerpie zapasy cholesterolu z dwóch źródeł – po pierwsze, związek ten powstaje w wątrobie (w przeważającej mierze), po drugie zaś, dostarczamy go wraz z pożywieniem. Tradycyjnie wyróżniamy dwa rodzaje cholesterolu – tzw. dobry (HDL), który odpowiada za usuwanie ze ścian naczyń tłuszczu i transportowanie go do wątroby, gdzie ulega on likwidacji oraz tzw. zły (LDL), który powoduje zaleganie złogów w tętnicach. Jak to zwykle w przyrodzie bywa, najważniejsza jest harmonia – zarówno nadmiar, jak i niedobór cholesterolu pociągają za sobą negatywne konsekwencje dla zdrowia, a odpowiednia dieta ma działanie profilaktyczne oraz lecznicze. Jak dotąd najbardziej udokumentowany medycznie i powszechny jest pogląd, że przyczyną powstawania miażdżycy jest systematyczne odkładanie się „złego” cholesterolu w naczyniach krwionośnych, a więc działanie prowadzące do ich zwężenia, utrudniającego prawidłowy przepływ krwi. Jednocześnie, od kilku lat pojawiają się głosy, że cholesterol jest tylko pośrednim winowajcą odpowiedzialnym za rozwój chorób sercowo-naczyniowych, a główną ich przyczyną jest niestabilność i dysfunkcja ścian naczyń krwionośnych spowodowana chronicznym brakiem witamin. Prowadzi to do powstania wielu uszkodzeń i pęknięć, zwłaszcza w tętnicach wieńcowych.  Pęknięcia te wypełniane są przez cząsteczki złego cholesterolu, które niejako „łatają” poranione naczynia. Przy stałym niedoborze komórkowych składników odżywczych wątroba dostaje sygnał, aby zwiększyć jego produkcję. Oznacza to, że zwiększona wartość tłuszczów we krwi nie stanowi przyczyny chorób serca i układu krążenia, a jest jedynie następstwem rozwijającej się choroby, u podstaw której leży brak odpowiednich witamin – zwłaszcza z grupy C.


Niezależnie od tego, czy za powstawanie blaszek miażdżycowych odpowiada cholesterol, czy też miażdżyca ma swoje źródło w niedoborach witamin, a nadprodukcja złego cholesterolu jest jedynie pośrednio przyczyną zmian chorobowych, rewolucji w etiologii chorób sercowo-naczyniowych nie powinniśmy się spodziewać. Co z pewnością łączy oba poglądy to okoliczność, że to nie poziom złego cholesterolu jest kluczowy dla naszego zdrowia, lecz stężenie dobrego cholesterolu, a dokładniej - stosunek trójglicerydów (czyli cholesterolu ogólnego) do HDL. Im wyższy poziom HDL, tym lepiej dla kondycji naszego organizmu – dlatego powinniśmy zadbać, aby nasz organizm miał go jak najwięcej. Jak to zrobić?


Wystarczy jedynie… zmienić styl życia na zdrowszy. Tylko aktywność fizyczna, dbałość o dietę i prawidłową masę ciała oraz unikanie nałogów zapewniają kompleksową ochronę przed większością schorzeń. Aby zachować odpowiednie proporcje dobrego i złego cholesterolu zalecane jest spożywanie dużej ilości błonnika, tłustych ryb (takich jak makrela, śledź, łosoś, węgorz, halibut, tuńczyk) i tranu, które dostarczają organizmowi kwasów tłuszczowych omega-3, orzechów czy avocado, jak również ograniczanie w diecie tłuszczów nasyconych oraz produktów wysoko przetworzonych (węglowodanów połączonych z tłuszczami, czyli np. słodyczy) na rzecz warzyw i owoców. Odpowiednio skomponowana dieta w połączeniu z ruchem, regularne i zróżnicowane posiłki oraz unikanie sytuacji stresowych to najlepsze lekarstwa dla każdego serca – niezależnie od wieku.



 Licencjonowane artykuły dostarcza Artelis.pl.
     numer seryjny:528ce2d6-d87c-4dbb-99e7-0ee05bef4303